Sunday, May 30, 2010

το παλιό βαγόνι


η εικόνα είναι του ichbingenial

Το βαγόνι έστεκε εκεί: αφημένο στον αχρησιμοποίητο πλέον τομέα του σιδηροδρομικού σταθμού, σαράντα χρονών λέγανε ότι ήταν, ξύλινο με μια βαριά συρόμενη πόρτα, με τις σανίδες σε κάποια σημεία αραιωμένες, ένα παλιό βαγόνι που κάποτε μετέφερε εμπορεύματα.
Μια άδειαζε και μια γέμιζε. Στην αρχή το άγχωνε όλη αυτή η διαδικασία, η ελπίδα της πλήρωσης, η αγωνία της απώλειας, η αναμονή του ταξιδιού, η απογοήτευση στους βρωμερούς σταθμούς, το αταίριαστο του βαγονιού, αυτού το γεμάτου πάντοτε παράταιρα αντικείμενα, άλλοτε ζώα, με τους πολυτελείς σταθμούς των μεγάλων πόλεων.

Γέμιζε και άδειαζε και πολλές φορές ξαναγέμιζε προτού αδειάσει ή άδειαζε σταθερά χωρίς ποτέ να γεμίσει πλήρως, ένα αέναο συν και πλην, όμοια με τα κατάστιχα του μπακάλη μια μέρα πολύβουη και με πολλή πελατεία.
Γέμιζε και άδειαζε. Ξεκινούσε και σταματούσε. Μετά την άφιξη η αναχώρηση, εναλλαγή μέρας και νύχτας, ζέστης και κρύου, συν και πλην. Πάντοτε συν και πλην.

Και κάποτε -θά 'χαν περάσει ήδη πολλά χρόνια, ναι πολλοί υποστήριζαν ότι ήταν κάπου στα σαράντα, μα έμοιαζε αιωνόβιο, λες και είχε ζήσει χιλιετίες, περνώντας γρήγορα από τόπους, ανθρώπους, όνειρα και ζωές άλλων, έφτασε. Έφτασε. ή τουλάχιστον έτσι είχε πιστέψει αυτό τότε.

Από τότε στέκει εκεί στον αχρησιμοποίητο πλέον τομέα του σιδηροδρομικού σταθμού, ξύλινο με μια βαριά συρόμενη πόρτα, με τις σανίδες σε κάποια σημεία αραιωμένες, ένα παλιό βαγόνι που μετέφερε εμπορεύματα.

Το άγχωνε άραγε όλη αυτή η διαδικασία, η ελπίδα της πλήρωσης, η αγωνία της απώλειας, η αναμονή του ταξιδιού, η απογοήτευση στους βρωμερούς σταθμούς, το αταίριαστο του βαγονιού, αυτού το γεμάτου πάντοτε παράταιρα αντικείμενα, άλλοτε ζώα, με τους πολυτελείς σταθμούς των μεγάλων πόλεων; Ή συναισθανόταν τη ματαιότητα της κτήσης, του προορισμού;

Και πάντοτε απορούσα: ήταν άραγε ένα βαγόνι που πια είχε αδειάσει ή που ίσως και να είχε γεμίσει ασφυκτικά και για πάντα από αυτά που κάποτε είχε περικλείσει, να είχε λοιπόν χορτάσει ή ποτέ να μην ένιωσε κάτι από τη μυρωδιά, τους ήχους, το βάρος αυτών που μετέφερε;

3 comments:

Dannossiel said...

καταρχην υπεροχη μουσικη

ταιριαζει πολυ με τη φωτογραφια του μοναχικου βαγονιου

ομορφο κειμενο...κι εγω παντα αναρωτιεμαι για τα αψυχα πραγματα αν νιωθουν κατι απο την ενεργεια μας...

lust-time said...

απογοήτευση στους σταθμούς..!

Stardustia said...

@Dannossiel
καλώς την και από εδώ...
η μουσική όντως είναι ωραία, αλλά τελευταία σκέφτομαι μήπως την καταργήσω τελείως: βλέπεις έχει πάψει πλέον η δυνατότητα εμπλουτισμού ή ανανέωσης του Gpodcast...

το κείμενο αυτό ήταν ένα καθυστερημένο δώρο γενεθλίων, έκλεισα τα σαράντα φέτος και φαίνεται κάπως μου ήρθε...;-)

@lust-time παλιόφιλε... τώρα πολύ διφορούμενο το μηνυματάκι σου... αλλά όπως πάντα ευπρόσδεκτο...