Max Richter - On the nature of daylight
-------------------------------------------------
Στεκόταν και πάλι εκεί, στην άκρη της σκέψης,
σε εκείνη την ακρογυαλιά που ξεκινά η θύμηση
κατά άλλους, η λήθη...
Εικόνες, εικόνες, εικόνες μιας ζωής προσεχώς, ίσως όχι της δικής της, ίσως μια ζωής που ποτέ δεν γεννήθηκε, ίσως μιας που ήδη έχει μαραθεί, ίσως μιας που μονάχα η αύρα της στέκεται εκεί, στην άκρη της σκέψης...
σε εκείνη την ακρoγυαλιά που ξεκινά η θύμηση
κατά άλλους, η λήθη
