Κάθε πρωί το ίδιο.
Εκείνος, ο δημόσιος υπάλληλος Δ., έφτανε στην υπηρεσία τέσσερα λεπτά πριν από την έναρξη του ωραρίου, έβγαζε την κάρτα του, πρώτη πρώτη, την χτυπούσε και κατευθύνονταν στο αυτόματο μηχάνημα πώλησης καφέδων, νέο απόκτημα εδώ και λίγους μήνες, έριχνε μια κλεφτή ματιά στο χώρο που είχε αντικαταστήσει πλέον το κυλικείο και χαιρετούσε τους συναδέλφους.
Δύο λεπτά μετά την έναρξη κατευθυνόταν με αργά και βαριά βήματα στο ασανσέρ που τον άφηνε στον τρίτο όροφο, τέταρτη πόρτα δεξιά και το γραφείο στα αριστερά της αίθουσας επάνω στο οποία άπλωνε σχολαστικά τις αιτήσεις και τακτοποιούσε κάτι εκκρεμότητες στα μπλε ντοσιέ που έστεκαν πάντοτε στο ράφι πίσω του, με χρονολογική σειρά.
Η δουλειά του ήταν σημαντική και ο ίδιος μοναδικός κι αναντικατάστατος, σκεφτότανε, καθώς έγνεφε ειρωνικά στον πρώτο της σειράς των κακομοίρηδων που περίμεναν τη σφραγίδα έγκρισης.
Ταυτόχρονα ο δημόσιος υπάλληλος Σ., έφτανε στην υπηρεσία τέσσερα λεπτά πριν από την έναρξη του ωραρίου, έβγαζε την κάρτα του, πρώτη πρώτη, την χτυπούσε και κατευθύνονταν στο αυτόματο μηχάνημα πώλησης καφέδων, νέο απόκτημα εδώ και λίγους μήνες, έριχνε μια κλεφτή ματιά στο χώρο που είχε αντικαταστήσει πλέον το κυλικείο και χαιρετούσε τους συναδέλφους.
Δύο λεπτά μετά την έναρξη κατευθυνόταν με αργά και βαριά βήματα στο ασανσέρ που τον άφηνε στον τρίτο όροφο, τέταρτη πόρτα δεξιά και το γραφείο στα δεξιά της αίθουσας επάνω στο οποία άπλωνε σχολαστικά τις αιτήσεις και τακτοποιούσε κάτι εκκρεμότητες στα κόκκινα ντοσιέ που έστεκαν πάντοτε στο ράφι πίσω του, με χρονολογική σειρά.
Η δουλειά του ήταν σημαντική και ο ίδιος μοναδικός κι αναντικατάστατος, σκεφτότανε, καθώς έγνεφε ειρωνικά στον πρώτο της σειράς των κακομοίρηδων που περίμεναν τη σφραγίδα έγκρισης.
Ο δημόσιος υπάλληλος Δ. ήταν άνδρας, νυμφευμένος, με δύο παιδιά, μία ερωμένη, ένα σκύλο και ένα αυτοκίνητο, μετρίου αναστήματος και μαλλιών κάποτε καστανών. Μισούσε τη βαρετή δουλειά του, αλλά δε δίσταζε να εκθειάζει την αναγκαιότητα της παρουσίας και της προσφοράς του στην υπηρεσία, στοιχεία μοναδικά και αναντικατάστατα, σκεφτότανε, όποτε το βλέμμα του έπεφτε στον δημόσιο υπάλληλο Σ., που τόσο άκομψα ρουφούσε τον καφέ του και του οποίου μια μέρα σίγουρα θα έπαιρνε τη θέση του στο ευνοημένο δεξί γραφείο.
Ο δημόσιος υπάλληλος Σ. ήταν άνδρας, νυμφευμένος, με δύο παιδιά, μία ερωμένη, ένα σκύλο και ένα αυτοκίνητο, μετρίου αναστήματος και μαλλιών κάποτε μαύρων. Μισούσε τη βαρετή δουλειά του, αλλά δε δίσταζε να εκθειάζει την αναγκαιότητα της παρουσίας και της προσφοράς του στην υπηρεσία, στοιχεία μοναδικά και αναντικατάστατα, σκεφτότανε, όποτε το βλέμμα του έπεφτε στον δημόσιο υπάλληλο Σ., που τόσο άκομψα ρουφούσε τον καφέ του και και του οποίου μια μέρα σίγουρα θα έπαιρνε τη θέση του στο ευνοημένο αριστερό γραφείο.
Ο δημόσιος υπάλληλος Δ. ήταν συνειδητοποιημένος: δεν παρέλειπε να βασανίζει ασκόπως και να ειρωνεύεται επαρκώς τους πολίτες που είχαν την ατυχία να περάσουν από το δικό του αριστερό γραφείο, το πλαισιωμένο από δύο απότιστες σεφλέρες που ικέτευαν με άηχες κραυγές για λίγες σταγόνες ύδατος, ενώ συχνά-πυκνά τους παρέπεμπε στο διπλανό του, τον απεχθή υπάλληλο Σ. προκειμένου να ξεκλέψει λίγα δευτερόλεπτα ομιλίας στο κινητό του.
Ο δημόσιος υπάλληλος Σ. ήταν συνειδητοποιημένος: δεν παρέλειπε να βασανίζει ασκόπως και να ειρωνεύεται επαρκώς τους πολίτες που είχαν την ατυχία να περάσουν από το δικό του δεξί γραφείο, το πλαισιωμένο από δύο απότιστα γιούκα που ικέτευαν με άηχες κραυγές για λίγες σταγόνες ύδατος, ενώ συχνά-πυκνά τους παρέπεμπε στο διπλανό του, τον απεχθή υπάλληλο Δ. προκειμένου να ξεκλέψει λίγα δευτερόλεπτα ομιλίας στο κινητό του.
Ο δημόσιος υπάλληλος Δ. είχε κάνει πολλές φορές αίτηση στον προϊστάμενο, τον κ. Μ., για αναθεώρηση της εργασιακής του θέσης και προώθησής του, όπως θεωρούσε, στο ανετότερο και καλύτερο δεξί γραφείο του συναδέρφου Σ. αλλά η σχετική υπηρεσιακή επιτροπή φαινόταν να έχει άλλες προτεραιότητες.
Ο δημόσιος υπάλληλος Σ. είχε κάνει πολλές φορές αίτηση στον προϊστάμενο, τον κ. Μ., για αναθεώρηση της εργασιακής του θέσης και προώθησής του, όπως θεωρούσε, στο ανετότερο και καλύτερο αριστερό γραφείο του συναδέρφου Δ. αλλά η σχετική υπηρεσιακή επιτροπή φαινόταν να έχει άλλες προτεραιότητες.
Και οι δύο δημόσιοι υπάλληλοι, Δ. και Σ., δεν θα παραδέχονταν ποτέ μπροστά στους άλλους συναδέρφους, ότι είχαν προβεί σε τέτοιου είδους αίτημα: θεωρούσαν ότι η μοναδική και αναντικατάστατη παρουσία τους γινόταν έτσι κι αλλιώς αντιληπτή τοις πάσιν μέσα στην υπηρεσίαν
Μία σωτήρια Τρίτη μεσημέρι ο προϊστάμενος, κ. Μ., εισήλθε στο γραφείο του τρίτου ορόφου, τέταρτη πόρτα δεξιά με ύφος επίσημο και αρμόζων σε υπουργό, τουλάχιστον.
Στα χέρια του έφερε δύο χαρτιά, δύο αποφάσεις της υπηρεσιακής επιτροπής εσωτερικών μετακινήσεων. Το ένα, αφορούσε τον ίδιο: η επιτροπή, αναγνωρίζουσα τις ιδιαίτερες υπηρεσίες του, τον τοποθετούσε στο γραφείο του πέμπτου ορόφου, τρίτη πόρτα δεξιά, με αρμοδιότητες να ελέγχει όλα τα πράσινα και πορτοκαλί ντοσιέ των υφισταμένων γραφέων Λ. και Ν. θέση την οποία κατείχε μέχρι τότε ο προϊστάμενος, ο κ. Θ.
Ο προϊστάμενος, κ. Θ, θα έπαιρνε τη θέση του στο γραφείο του πέμπτου ορόφου, τρίτη πόρτα δεξιά, με αρμοδιότητα να ελέγχει όλα τα κόκκινα καιμπλε ντοσιέ των υφισταμένων γραφέων Δ. και Σ.
Το άλλο χαρτί, αναγνωρίζοντας τη μοναδική και αναντικατάστατη προσφορά του δημοσίου υπαλλήλου Δ. τον τοποθετούσε πλέον στο δεξί γραφείο του τρίτου ορόφου και από τη στιγμή εκείνη και στο εξής οι πολύτιμες υπηρεσίες του θα αφορούσαν διεκπαιρώσεις των κόκκινων ντοσιέ.
Επίσης, αναγνωρίζοντας τη μοναδική και αναντικατάστατη προσφορά του δημοσίου υπαλλήλου Σ. τον τοποθετούσε πλέον στο αριστερό γραφείο του τρίτου ορόφου και από τη στιγμή εκείνη και στο εξής οι πολύτιμες υπηρεσίες του θα αφορούσαν διεκπαιρώσεις των μπλε ντοσιέ.
Εκείνη τη νύχτα ο δημόσιος υπάλληλος Δ. ήρθε σε οργασμό μετά της ερωμένης του, της γυναίκας του δημοσίου υπαλλήλου Σ., ύστερα από σύντομη πεντάλεπτη συνέρευση.
Εκείνη τη νύχτα ο δημόσιος υπάλληλος Σ. ήρθε σε οργασμό μετά της ερωμένης του, της γυναίκας του δημοσίου υπαλλήλου Δ., ύστερα από σύντομη πεντάλεπτη συνέρευση.
Η εκδίκηση είχε πλέον ολοκληρωθεί.
