Καμιά φορά θυμάμαι τη μακάρια εκείνη χρυσή εποχή, την εποχή της ξεγνοιασιάς και της αθωότητας, θυμάμαι την εποχή που οι άνθρωποι μπορούσαν να βουτήξουν στον ωκεανό του μέλλοντος και της λύτρωσης και τότε χαίρομαι ότι της έχω ξεφύγει… γιατί τότε ζούσε ο κόσμος της λ ή θ η ς.
Μα εγώ δε θέλω να ξεχνάω τίποτα: μνήμες από πρόσωπα, γεγονότα, περιστατικά πλημμυρίζουν το κεφάλι μου σε μιαν ατέρμονη, μοναδική παλίρροια…
Είθε να αργήσει η άμπωτις.
Ίσως τότε στεγνώσω κι εγώ, ξερή αμμουδιά.
Ίσως ακρωτηριαστώ κι εγώ σαν πολυκαιρισμένη μαούνα, που της ξεκόλλησαν τα πετρωμένα φύκια της…
Δεκέμβρης ‘89
11 comments:
όμορφες, καλοκαιρινές εικόνες γραμμένες στο μέσο του χειμώνα..
είναι αλήθεια ότι η λήθη μας καθιστά ξερούς. αυτό που δυσκολεύομαι να καταλάβω όμως στο κείμενό σου, είναι η σύνδεση της "ανέμελης" ζωής του παρελθόντος με την απουσία της μνήμης του παρελθόντος. οπότε, αναγκάζομαι να ρωτήσω: σήμερα δηλαδή, η μνήμη μας είναι καλύτερη από ότι στο παρελθόν; ή μήπως ακριβώς η λήθη μάς παίζει τα ίδια παιχνίδια;
καλή σου μέρα!
:-)
Τι να σου πω, βρε Ίκαρε, με προβλημάτισε πολύ το σχόλιό σου και απάντηση άκρως ικανοποιητική δε βρίσκω...
αλλά ίσως να φταίει και το πολύ πολύ νεαρόν της ηλικίας τότε, [πρόσθεσε τρία εσύ και θα το βρεις]
και μάλλον κατά βάθος κάπου το έχασε ίσως το νήμα, ο ποιητής...
Ή αίσθηση πάντως που αποκομίζω σήμερα είναι ότι παρά την αναφορά σε μέλλον και παρελθόν, υπάρχει μια γενική εικόνα "αχρονίας" όπου τα πάντα είναι μια αναλλοίωτη μνήμη και σε μια κατάσταση "ήρεμης" εγρήγορσης...
αλλά πάντως δε νομίζω ότι πρόκειται για την ποιότητα όσο για την ιδιότητα της μνήμης...
και μάλλον για μένα, τη Ζωή του σήμερα και ίσως και τη Ζωή του τότε, με δεκαεννέα έτη διαφορά, παραμένει πάντοτε η ίδια απορία: πώς μπορεί να είναι ξέγνοιαστος κάποιος που θυμάται;;;
Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση και θα συμφωνήσω μαζί σου ότι το σημαντικό βρίσκεται στην ερώτηση που διατυπώνεις στο τέλος.
Τώρα, να δούμε το χρόνο έξω από τη γραμμική του πορεία, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον βρίσκονται τόσο κοντά, θα έλεγε κανείς πως αλληλοσυμπλέκονται και αλληλοσυγκαλύπτονται, οπότε επανερχόμαστε στο κύριο ερώτημα της αυτοσυνειδησίας, που είναι η μνήμη.
Πραγματικά, εκείνος που θυμάται δεν μπορεί να είναι ξέγνοιαστος, δεν γίνεται..
Βέβαια, υπάρχει και μια τρίτη διάσταση, αλλά άστο καλύτερα... κάνει και ζέστη...
;-))
…Τότε που οι μέρες ήταν γεμάτες και τα μεγαλύτερα προβλήματα σταματούσαν στα γδαρμένα γόνατα, τα χρόνια ήταν γεμάτα ήχους, γέλια και φωνές, σιωπή και τρυφερότητα, όταν δεν υπήρχε ακόμα ο φόβος της χαράς. Τότε που τα παραμύθια τέλειωναν "…κι αυτοί περάσανε καλά κι εμείς καλύτερα", και το πιστεύαμε ακόμα...
xiozil 2004
Καθώς καταλαβαίνεις και σε μεγαλύτερες ηλικιές μπορεί κανείς μπλέκεται σ' ανάλογους λαβυρίνθους. :)
Κατά τ' άλλα, δεν μ' άρεσε ποτέ η ανάλυση των ποιημάτων. Αντίθετα έχω ακόμα μεσ' την καρδιά μου εκείνη τη φιλόλογο της Τρίτης Γυμνασίου που μας έβαζε να ζωγραφίζουμε τα ποιήματα.
ίκαρε, σύντομα έρχονται λέει δροσούλες, οπότε θα περιμένω και την τρίτη διάσταση.
χιοζίλ, ναι έχεις δίκιο... απλώς ίσως τότε να ήταν κάπως πρώιμες σκέψεις, αφού η εμπειρία ήρθε σιγά σιγά με τα χρόνια...
είπες ποίημα... δεν ξέρω νιώθω μεγάλο σεβασμό απέναντι στα ποιήματα και δε νομίζω ότι είναι κάτι τέτοιο.. σε ευχαριστώ όμως, πολύ
καλημέρα σε όόλους!!
και κάτι ακόμη: το βρίσκω απίθανο να ζωγραφίζεις ποιήματα: πράγματι η καθηγήτριά σου είχε πιάσει το νόημα, μόνο έτσι βλέπεις τι έχει νιώσει κάποιος διαβάζοντάς τα...
τις ευχές μου σε αυτήν τη φιλόλογο... όπου κι αν βρίσκεται
...η ακούσια λήθη είναι και η πιο ύπουλη φιλενάδα, τα πρόσωπα και τα γεγονότα που σου ξεγλιστράνε, που μόνη ελπίδα έχουν τους μνημονικούς θήλακες των άλλων!και πόση αγάπη έχουμε σε αυτούς που μας "θυμίζουν"!
ΥΓ. καλά να περνάτε στις διακοπές σας με τα ζουζούνια σας! και να κουβαλάτε ένα κάρο θύμησες!
καλησπέρα και σε σένα φιλενάδα!
όντως όταν τα πράγματα σου ξεγλυστράνε είναι ύπουλο και άσχημο πολύ...
είνια ένας από τους λόγους που πάντοτε νιώθω ιδιαίτερη συμπάθεια για όσους υποφέρουν από αλτσχάιμερ... αυτή η αναγκαστική διαγραφή, σιγά σιγά από το σήμερα προς το χθες και το προχθές, αυτή η κλοπή βιωμάτων...
κάντα δύο τα κάρα των αναμνήσεων!!!
"Είθε να αργήσει η άμπωτις" λες. Αυτό μου άρεσε πολύ. Τόσο ανθρώπινη ευχή.
Καλό σου βράδυ.
κοίτα να δεις, και μένα έτσι μου ακούγεται... και νομίζω πως, αν θυμάμαι καλά, αυτό πρέπει να αισθανόμουν και τότε...
καλησπέρα κι από μένα...
These bonuses are supposed to permit you to sample the offerings of the net on line casino earlier than you make a commitment to 우리카지노 deposit your own cash
Post a Comment