Sunday, February 17, 2008

δύο ποιήματα για τον numb


Ο numb με προσκάλεσε σε μπλογκοπαίγνιο-αντίστασης ενάντια σε όλα αυτά που ευτελίζουν τελευταία τη ζωή μας, ή που τουλάχιστον έχουν αυτόν τον σκοπό.
Και άργησα λιγάκι, επειδή ακριβώς είναι τόσα αυτά που θα μπορούσα να ξεδιαλέξω...

Με τη σειρά μου προσκαλώ τον helorus, τη Μάτα, τον Μάρκο, τον lust-time, τον Equilibrium, τον Σοκολάτα, τον Ζέλιγκ, τον http://k-osie.blogspot.com/, τη Νερίνα και φυσικά όποιον άλλον θέλει να διαλέξουν και να ανεβάσουν από ένα[;] ποίημα...
Έτσι, για να γεμίσει λιγάκι ποιήματα η μπλογκόσφαιρα, αν και κάποιοι από εσάς γράφεται τα δικά σας αληθινά διαμαντάκια...

Numb, ελπίζω να σου αρέσει η επιλογή μου...
[Cropper δε σε προσκάλεσα γιατί είδα ότι έλαβες μια πολύ ωραία πρόσκληση για νέο παιχνίδι... μπορεί να αυτοκληθώ και να παίξω και εγώ!!!]


ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΣ
Γιώργος Σεφέρης, " Ημερολόγιο Καταστρώματος Α'


Έτρεμε τόσο που το πήρε ο άνεμος
Έτρεμε τόσο πώς να μην το πάρει ο άνεμος
πέρα μακριά
μια θάλασσα
πέρα μακριά
ένα νησί στον ήλιο
και τα χέρια σφίγγοντας τα κουπιά
πεθαίνοντας την ώρα που φάνηκε το λιμάνι
και τα μάτια κλειστά σε θαλασσινές ανεμώνες.

Έτρεμε τόσο πολύ
το ζήτησα τόσο πολύ
στη στέρνα με τους ευκαλύπτους
την άνοιξη και το φθινόπωρο
σ’ όλα τα δάση γυμνά
θεέ μου το ζήτησα.


Metaphors of a magnifico, by Wallace Stevens / right-brain, left-brain

Twenty men crossing a bridge,
Into a village,
Are twenty men crossing twenty bridges,
Into twenty villages,
Or one man
Crossing a single bridge into a village.

This is old song
That will not declare itself...

Twenty men crossing a bridge,
Into a village,
Are
Twenty men crossing a bridge
Into a village.

That will not declare itself
Yet is certain as meaning...

The boots of the men clump
On the boards of the bridge.
The first white wall of the village
Rises through fruit-trees.
Of what was it I was thinking?

So the meaning escapes.

The first white wall of the village...
The fruit trees...

13 comments:

cropper said...

Καλά, τόσο πολύ φαίνεται ότι είμαι ζηλιάρης κι έπρεπε να μου εξηγήσεις τον λόγο της μη πρόσκλησης;
:)))

Πάντως, έχω παίξει. Και η δική μου συμμετοχή στην "αντίσταση" περιελάμβανε Σεφέρη.

Όσο για το νόημα ...
will always escape.

ΥΓ.

butterfly said...

Υπέροχα αμφότερα. Το πρώτο ιδίως...Αν και αγαπώ πολύ το Σεφέρη, το ποίημα αυτό δεν το ήξερα, οπότε σε ευχαριστώ πάρα πολύ που το έμαθα από εσένα.

Μία καλή μέρα εύχομαι, ελπίζω εκεί να έχει τόσο όμορφο καιρό όσο εδώ.

Stardustia said...

αχ cropper, cropper, ώστε ζηλιάρης ;-)
μάλλον εγώ είμαι ζηλιάρα που είδα αυτό το παιχνίδι με το βιβλίο και τις σελίδες...
θα με προσκαλέσεις και εμένα;

όσο για το νόημα... συμφωνώ.

πεταλούδα μου, σε ξέχασα! Αν υες σιου πετάω έστω και τώρα τη σκυτάλη...
Οντως, δεν είναι υπέροχο αυτό το ποίημα;;;;;;;

numb said...

καλημέρα Ζωή. και τα δύο τα ποιήματα είναι πολύ ωραία.
καλή βδομάδα να 'χουμε!

Equilibrium said...

mission accomplished!

kiss

Stardustia said...

τρέχω!!!

Anonymous said...

ευχαριστω για την προσκληση αλλα δε σκαμπαζω απο ποιηση,δυστυχως μαλλον.προσπαθησα να γραψω κατι δικο μου,πηγε καλα μεχρι ενα σημειο,αλλα το χασα

ζέλιγκ said...

άνοιξα το ταχυδρομείο μου καθυστερημένα
αλλά πάντως
έλαβα
την πρόσκληση.
Ευχαριστώ,
προσεχώς περισσότερα.

Stardustia said...

σοκολάτα, ελάχιστους γνωρίζω που πραγματικά σκαμπάζουν από ποίηση, όσο για αυτούς που μπορούν να γράψουν, ακόμη πιο λίγοι...
δεν πειράζει, το σκεπτικό ήταν να βάλουμε λίγο χρώμα στο μαύρο της σαπίλας γύρω μας... κι ας είναι και παιδικό ποιηματάκι...
;-)

zelig, θα περιμένω με αγωνία... αν και εσύ γράφεις ποιήματα με τις εικόνες σου... πραγματικά...

Anonymous said...

geia sas paidia latreuw to site tha ithela poli na bw stin parea sas an kai eseis to thelete kai isws na egrafa kai egw ena mikro pihmataki an dehosastan tin autoprosklisi mou...

Stardustia said...

χμμμμ,
αν και το σχόλιό σου αναρτήθηκε...

πρωταπριλιά...;-)

καλώς ήρθες κι από τα μέρη μου, μιαχήλ-κων/νε...

φυσικά και κάθε πρόσκληση απευθύνεται και σε κάθε ενδιαφερόμενο...

Anonymous said...

Είναι ωραίο σαν ψέμα να είμαι στην παρέα σας!!for that reason i posted it that day!όσον αφορά τα.. o know as better... το ονομά μου σας είναι ήδη γνωστό,είμαι φοιτητης 19 χρονών,στο τμήμα μουσικών σπουδών της Κέρκυρας...και είμαι πιανίστας.Εσύ(και όποιος άλλος θέλει) stardustia θα μου πεις μερικά πράγματα για να σε σχηματίσω στο μυαλό μου σαν συνειδητή πραγματικότητα η προτιμάς να παραμείνεις μαγική αστερόσκονη..?!Πάντως από το site φάινεται να είσαι συναρπαστικός άνθρωπος τόσο εσύ όσο και οι φίλοι σου!;-)

Anonymous said...

Aυτός και Αυτή είναι κατά βάθος ένα….
Το ίδιο το εγώ…..
Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος
Το δίπολο της απαρχής της προσωπικότητας..

Αυτός είναι σκληρός σαν πέτρα.
Αυτή ρευστή και απρόβλεπτη όπως το νερό.
Αυτός άκαμπτος και αποφασιστικός,
Αναζητά τη Φώτιση…
Την Γνώση , την Απόλυτη Σοφία …
Μόνο εκείνη όμως μπορεί να του την προσφέρει
Μέσα από τον σκοτεινό βυθό της.
Αυτός στέκεται αγέρωχος στο άπειρο της θέας της
Και αυτή σκορπίζεται ορμητικά μπροστά του.

Η σύγκρουση κάνει την ενεργειακή της υπόσταση
Να εκρήγνυται σε άπειρες σταγόνες σοφίας ,που…
Θα γυρίσουν μοιραία στην απαρχή τους ,τον σκοτεινό βυθό…
Αυτός εθελοτυφλεί στην ψευδαίσθηση της υποτιθέμενης παντοδυναμίας του,
Χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι σε άυλο χώρο και σε ανύπαρκτο χρόνο
Λαξεύεται από το φαινομενικά αδύναμο άγγιγμά της.
Αυτή πλανάται οικτρά νομίζοντας πως από στιγμή σε στιγμή θα τον αφανίσει,
Έχοντας ξεχάσει πως η δική του καταστροφή θα σημάνει και το δικό της τέλος
Αφού είναι οι συμπληρωματικές 180 μοίρες που κάνει τόσο το δικό της όσο και δικό του ημικύκλιο αιωνιότητα…

Μόλις η αέναη πάλη βρει την ισορροπία της …
Αυτός θα καταλάβει πως το σκληρό είναι αδύναμο
Αυτή πως το κομμάτι της δεν είναι παρά ένα μικρό απέραντο
Σε μια ασύλληπτη ολότητα…
Τότε μόνο θα έχουν την δύναμη να αντιμετωπίσουν την σκιά
Και να φθάσουν στη Λύτρωση-Φώτιση……

Τότε μόνο θα αντιληφθούν πως Όλα Είναι Ένα.