Thursday, September 20, 2007

Honeyroot - Where I Belong

ένα μικρό μουσικό διάλειμμα...

...με ένα αιώνιο ερώτημα...

5 comments:

Equilibrium said...

Κάθε φορά δεν ανήκουμε και σε κάτι διαφορετικό...; Μα πάντα στον εαυτό μας..; Στο προσωπικό μας σύμπαν..; Που αποτελείται από όλα αυτά τα διαφορετικά..;

Εγω προς το παρον δεν ξερω που ανηκω.. Ξερω ομως που ΔΕΝ ανηκω και με αυτο πορευομαι κι οπου βγει.. Ισως να'ναι λαθος..

Καλο βραδακι Ζωή μου

Anonymous said...

Καλημέρα μπουμπού μου
σας σκέφτομαι συνέχεια.
Όταν έχεις νέα από τους γιατρούς σας θα περιμένω στο μαιλ με μεγάλη χαρά...
Φιλιά στα μαγουλάκια...
Η φίλη σου Γωγώ.

butterfly said...

Καλημέρα! Πολύ γλυκό τραγουδάκι...

Χτες, καθώς κοιτούσα να δω αν έχετε νέα, άκουγα το Hyperballad, της Bjork. Πάντα το καταλάβαινα σαν ερωτικό τραγούδι, αλλά χτες μου θύμισε πολύ το πώς γράφεις εδώ. Να οι στίχοι:

We live on a mountain
Right at the top
There's a beautiful view
From the top of the mountain
Every morning I walk towards the edge
And throw little things off
Like:
Car parts, bottles and cutlery
Or whatever I find lying around

It's become a habit
A way
To start the day
I go through all this
Before you wake up
So I can feel happier
To be safe up here with you

It's early morning
No one is awake
I'm back at my cliff
Still throwing things off
I listen to the sounds they make
On their way down
I follow with my eyes 'til they crash
Imagine what my body would sound like
Slamming against those rocks

When it lands
Will my eyes
Be closed or open?

I go through all this
Before you wake up
So I can feel happier
To be safe up here with you


Πολλά φιλιά και περιμένουμε τα νέα σας.

eρωτακι said...

Είσαι πολύ γλυκιά.
Σού στέλνω τη σκέψη μου και την αγάπη μου.
Να μού φιλήσεις το κορίτσι.

Stardustia said...

Εquilibrium, όλοι λίγο πολύ έτσι ψηλαφίζουμε τον κόσμο μας: ανακαλύπτοντας συνήθως πρώτα πού δεν ανήκουμε...
ή τουλάχιστον έτσι νομίζω κι εγώ...

αλλά με τον χρόνο ευτυχώς ξεδιαλύνουν αρκετά, παρόλο που σήμερα είναι πολλές οι φορές που αισθάνομαι σαν να έρχομαι όντως από την... Σταρντάστια και σα να μην καταλαβαίνω και πολύ τον κόσμο...

Γωγώ, τώρα τα νέα θα προέρθουν πλέον από εμάς...
Μας διαφωτίσανε και τώρα πρέπει να αφουγκραστούμε τον εαυτό μας και να αποφασίσουμε...

Πεταλούδα μου, σε ευχαριστώ, πράγματι υπέροχο το κομάτι της Μπγορκ...
:-)

Αχ, έρωτα, εσύ κι αν είσαι σκέτη γλύκα!! Σε ευχαριστώ πολύ!! Φιλιά και από εμάς
:-)