Thursday, September 6, 2007

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ...

To παρακάτω είναι αυτούσιο το σχόλιο που άφησε η ameno σε προηγούμενο ποστ μου. Φοβούμενη ότι τώρα πια ίσως να μην το δει κανείς σπεύδω να το... αναδημοσιεύσω σε πιο καλό σημείο

μην ξεχνάμε, τα πράγματα δεν είναι πολύ καλά για όσους έχουν πληγεί...




Η ameno είπε...


Μπορούμε να εμπιστευτούμε ιδρύματα και οργανώσεις που πράγματι με αποδείξεις διανέμουν τα όσα προσφέρονται. Επίσης ήθελα να τονίσω πως όποιος έχει την ευχαρίστηση να στείλει ρουχισμό καλό θα είναι να ετοιμάσει κούτες που να περιγράφουν τι περιέχουν, βοηθάει πολύ στην καταγραφή και δεν χάνετε χρόνος απο τους εθελοντές για να τα τακτοποιούν ανα κατηγορία. Παράκληση: Στα γυναικεία ρούχα βάλτε και σερβιέτες, έχουν έλλειψη!! Στα αντρικά ξυραφάκια!! Επίσης, υπάρχει ανάγκη σε απορρυπαντικά, σαμπουάν και σαπούνια. Τα γάλατα δεν είναι ποτέ αρκετά!! Είναι ένα είδος τροφής που παρασκευάζετε εύκολα εφόσον υπάρχει έλλειψη εξοπλισμού και είναι απαραίτητο για την αποβολή των τοξινών που έχει περιέλθει μέσω του καπνού στους κατοίκους των πληγουσσών περιοχών! Ακόμη, μπορείτε να στείλετε και ζωοτροφές!! 1 κιλό βρώμης ή σιτάρι είναι επίσης πολύτιμα!!! Ακόμη, για τα μωρά χρειάζονται πάνες και παιδικές τροφές!! Υπάρχουν μωρά που δεν μπορούν να φάνε μακαρόνια και ρύζι!! Και κάτι ακόμα: Εσώρουχα!! Προτιμήστε μα διαθέσετε ένα μικρό ποσό και να αγοράσετε 2 εσώρουχα!! Όλοι στέλνουν μπλούζες και παντελόνια!!! Θα μπορούσα αν θέλετε να σας ενημερώνω για την κατάσταση λόγου άμεσης επαφής με τις περιοχές.
Ως άνθρωπος θα ήθελα να ευχαριστήσω τους προσκόπους και να ζητήσω απο τους γονείς να προτρέπουν τα παιδία τους να γράφονται στους προσκόπους!! Η προσφορά τους είναι πολύτιμη σε παρόμοιες καταστάσεις. Έχουν πολύ καλή οργανωτική διάθεση και γλυκύτατες καρδούλες!! Ευχαριστώ!!
ΑΑΑ!! αν ανησυχείτε για το αν η βοήθεια θα φτάσει σε εκείνους που τη χρειάζονται μαζευτείτε παρέες - παρέες και με κάποιο εθελοντικό αυτοκίνητο και κάποιοι απο εσάς μετέβητε στα χωρία που χρίζουν βοηθείας , σε συνεργασία με τους εθελοντές που βρίσκονται εκεί, μοιράστε τα πράγματα!!
Ευχαριστώ!!!
ζωή μου, συγνώμη που χάθηκα αλλά προσπαθούσα να διαθέσω τον λιγοστό μου χρόνο σε εκείνους που είχαν ανάγκη... Έπρεπε να οργανωθούμε!!!

September 6, 2007 12:50 PM


Ameno σε ευχαριστώ πολύ

3 comments:

ameno said...

Ζωϊτσα μου καλημέρα!!!
Μπορω να ανεβάζω ποστ στο δικό σου μπλόκ;;; μου αρέσει περισσότερο ο τρόπος γραφής μου σε σένα παρά στο δικό μου!!! :-)
Σ'ευχαριστώ για την τιμή!!
Φιλάκια!!!!

Stardustia said...

Καλημέρα και από μένα!
όποτε θες με χαρά να σε φιλοξενώ!!!
;-)
Καμία τιμή, υποχρέωσή μου και ειλικρινά δεν ήθελα να θαφτεί αυτό το σχόλιο, μιας και απευθύνεται σε όποιον επιθυμεί να βοηθήσει...

Ήμουν σχεδόν δεκαπέντε χρόνια στον Οδηγισμό και μετά στον Προσκοπισμό και μπορώ να πω ότι πράγματι, οι πρόσκοποι όταν θέλουν μπορούν να προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια.
Και πράγματι τότε το κάνουν με την καρδιά τους...

Ήδη το έστειλα και ως e-mail σε κάποιους και ελπίζω σιγά σιγά να μαθευτεί και εκτός μπλογκόσφαιρας...

σε χαιρετώ και σε ευχαριστώ πολύ για αυτές τις σημαντικές διευκρινίσεις...
:-))

ameno said...

Ζωή μου,
Όλοι μας λέμε πως είμαστε άνθρωποι...πρέπει όμως να γίνει κάτι πολύ σπουδαίο για να τιμήσουμε το είδος μας... Όπως τώρα με τις φωτιές... Τι όμορφος που θα ήταν όμως ο κόσμος και πόσο διαφορετικός αν κάθε μέρα που ξυπνούσαμε είχαμε στο νού μας πως είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ και πρέπει να το τιμούμε κάνοντας την ανθρωπιά μας πράξη;;; Όχι από υποχρέωση, αλλά απο δικαίωμα!! Έχουμε το δικαίωμα να είμαστε άνθρωποι, να διαφυλάτουμε και να πράττουμε το καλό, το δίκαιο... και όχι μόνο τις στιγμές που φτάνει ο κόμπος στο χτένι, κάθε στιγμή... υπάρχουν τόσοι τρόποι, απλοί και δεν κοστίζουν απολύτως τίποτα...κι όμως είναι τόσο ακριβό ένα χαμόγελο, μια γλυκιά κουβέντα, ένα "σε νοιάζομαι και είμαι πλάι σου ακόμη κι αν δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο θα είμαι πλάι σου"... Ας σταματήσω καλύτερα γιατί θα χαρακτηριστώ ρομαντική και ίσως γραφική... Δεν με νοιάζει, ούτε και με προβληματίζει, τον κόσμο μου τον ονειρεύομαι μονάχη και ίσως μονάχη να προσπαθώ να τον αλλάξω λιγουλάκι... ας είναι!! Πιστεύω στους ανθρώπους ακόμη κι όταν με πληγώνουν...