Friday, September 7, 2007

Χίμαιρα


"the young family", Patricia Piccinini, Venice Biennale, 2003



Τελικά δεν μπορούσε να βολευτεί πουθενά.
Όπως κι αν γυρνούσε το κορμί του του ήταν αδύνατο να βρει τρόπο να το «δέσει» με το στρώμα, να μπορέσει να ησυχάσει για να κοιμηθεί.
Τα ίδια εδώ και μια ολόκληρη εβδομάδα που αυτό το πράγμα είχε αρχίσει να φουσκώνει και να σκληραίνει…

Γύρισε και πάλι στο πλάι, αλλά τώρα πια οι ώμοι του σαν να είχανε φαρδύνει υπερβολικά και το κεφάλι του χρειαζόταν τρία μαξιλάρια για να βρει τρόπο να ακουμπήσει.
Τίποτε.

Προσπάθησε να γυρίσει από την άλλη πλευρά αλλά και πάλι μάταιος κόπος: δεν μπορούσε να γυρίσει πολύ εύκολα, άσε που η ουρά του είχε μακρύνει κι αυτή τελευταία και όλο και μπλεκόταν. Προχτές πάλι την πάτησε στο μπάνιο και ξαφνιάστηκε τόσο που τελικά έχασε την ισορροπία του και έπεσε ανάσκελα.

Τότε ήταν που παρατήρησε και την καμπούρα. Μέρες παιδευόταν αλλά ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι μπορεί να έφταιγε η πλάτη του. Στάθηκε τότε στον καθρέφτη, αυτόν τον τριπλό και την είδε.

Από εχθές όμως, είχε αρχίσει να αποκτά ένα πρασινωπό χρώμα και να διαγράφονται κάτω από το δέρμα του κάτι σα μεγάλες φολίδες, κάτι σαν πλάκες.

Έκανε να ξύσει την πλάτη του αλλά οι οπλές του τραυμάτισαν την πλάτη του. Το δέρμα έπεσε σαν ξερό φύλλο σε εκείνο το σημείο και να, φάνηκε πράγματι μια γυαλιστερή σκληρή πλάκα, σαν κομμάτι από καύκαλο χελώνας.

Είχε συνηθίσει στα απρόοπτα, αλλά αυτό παραπήγαινε. Έστειλε φωνητικό μήνυμα την Δ.Ε.Α-Ζ.Α αλλά κανείς δεν απάντησε.
Ξεφύσηξε από τα φαρδιά ρουθούνια του μουσουδιού του και κοίταξε τριγύρω του για τη συσκευή έκτακτης ανάγκης.
Κάθε Α-Ζ.Α είχε και από μία τέτοια συσκευή, την οποία όφειλε να προσέχει ως κόρη οφθαλμού μεν, αλλά δεν επιτρεπόταν να τη χρησιμοποιήσει για ψύλλου πήδημα δε...
Όλες τους είχαν δορυφορική κάλυψη εκτός από τη δική του: ήταν παλιά και συνδεδεμένη με έναν επίσης παλιό και ξεχασμένο δορυφόρο που μάλλον είχε ξεχαστεί εκεί πάνω.
Εκείνος, όμως, δεν το γνώριζε, ποτέ ως τώρα δεν είχε νιώσει την ανάγκη να τη χρησιμοποιήσει.

Ποτέ ως τώρα δεν είχε νιώσει φόβο...

Πήγε να πατήσει το κόκκινο κουμπί αυτόματης κλήσης αλλά κάτι μέσα του τον απέτρεπε. Αν ήξερε καλύτερα θα γνώριζε ότι το τσιπάκι που είχε εμφυτευμένο δημιουργούσε τεχνητή ταχυπαλμία και κρίσεις ελαφρού πανικού, όποτε στην εμβέλειά του έμπαινε αυτή η συσκευή, για να πείθονται οι Α-Ζ.Α, που πολλές φορές έδειχναν μειωμένη αντιληπτική ικανότητα ή απλώς ανωριμότητα μικρού παιδιού ανθρώπου, να μην παίζουν με τη συχνότητα εκτάκτου ανάγκης.

Αυτό το τσιπάκι το είχαν αναπτύξει από τότε που δημιουργήθηκε αυτός, Α-Ζ.Α 5ης γενιάς, πολύ εξελιγμένος 22 χρόνια πριν, τώρα ένα από τα ελάχιστα απομεινάρια.

Απορούσε συχνά που δεν έβλεπε τους άλλους Α-Ζ.Α, της γενιάς του: οι περισσότεροι είχαν πεθάνει μιας και σε πολλές περιπτώσεις ως τώρα οι επιστήμονες δεν είχαν καταφέρει να... ενεργοποιήσουν στο άτομο το ανθρώπινο βιολογικό κύκλο, οπότε και το Α-Ζ.Α πέθαινε συνήθως στην ηλικία του ζωϊκού μέρους της υπόστασής του.

Ευτυχώς εκείνος δεν ήταν Α-Ζ.Α 1ης γενιάς, εκείνα είχαν κυρίως στοιχεία από κουνέλια και ποντίκια, ακόμη και με τα πιο προηγμένα φάρμακα και σκευάσματα, κανένα δεν είχε καταφέρει να συμπληρώσει περισσότερα από έξι χρόνια ζωής, κι ας είχαν γίνει μεγαλόσωμα. Επιπλέον ήταν στείρα και έτσι οι επιστήμονες δεν έμαθαν ποτέ μήπως κάποια στοιχεία θα άλλαζαν σε απευθείας 2ης γενιάς απογόνους.

Η 2η και 3η τεχνητή γενιά ήταν επίσης στείρες αλλά καθώς στο παιχνίδι έμπαιναν και πιο μεγαλόσωμα ζώα ή άλλα με μεγαλύτερο κύκλο ζωής τα νέα Ανθρωπό-Ζωα Άτομα, κοινώς Α-Ζ.Α, έφταναν αισίως και τα 25 και πλέον έτη ζωής.

Η 4η γενιά ονομάστηκε η γενιά Φ., από τη λέξη φιάσκο, και εξουδετερώθηκε όλα μετά από πολύμηνη αναζήτηση και ανθρωποζωοκυνηγητό: αν και όλα έδειχναν ότι μάλλον θα έσπαγαν το φράγμα των 35 ή και των 40 ετών ζωής, λόγω της υπερδραστήριας σεξουαλικής ζωής τους αυτά τα Α-Ζ.Α. ήταν τα πρώτα και τελευταία γόνιμα άτομα, μιας και είχαν αρχίσει να γεννιούνται ανεξέλεγκτα διαφόρων ειδών και επιμειξιών άτομα, με επικίνδυνα ή και αντικρουόμενα χαρακτηριστικά.

Τότε η επιστημονική κοινότητα είχε δεχθεί ένα ισχυρότατο πλήγμα, καθώς αδυνατούσε πλέον να ελέγξει την παραγωγή των νέων ατόμων: οι εγκυμοσύνες ακολουθούσαν αυτόνομους κύκλους, από λίγες εβδομάδες έως καμιά φορά τα τρία έτη, και τα άτομα που έρχονταν στον κόσμο ήταν άνευ τσιπ εντοπισμού και ρύθμισης με αποτέλεσμα να αποτελούν έναν θανάσιμο κοινωνικό κίνδυνο.

Μέχρι σήμερα λέγεται ότι κάποια Α-Ζ.Α είχαν καταφέρει να καταφύγουν σε απόκρημνα ή απομονωμένα μέρη, αλλά αν επέζησε κάποιο τότε μονάχα από αυτά που δεν είχαν σύστημα εντοπισμού, μιας και όλα τα άλλα φαίνονταν αμέσως μέσω δορυφόρου. [Όσα Α-Ζ.Α είχαν επιχειρήσει να αφαιρέσουν αυτό το τσιπ πέθαναν από ακατάσχετη αιμορραγία, μιας και καθένα από αυτά ήταν εφοδιασμένα με μίνι βιοβόμβα που έσκαγε μέσα στον οργανισμό, σε περίπτωση μη... νόμιμης αφαίρεσης]

Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκαν τα Α-Ζ.Α. 5ης γενιάς, δυνατότερα, ευφέστερα με πολλή μεγαλύτερο κύκλο ζωής, ήλπιζαν -μιας και είχαν πολλά γενετικά στοιχεία από χελώνες και κοράκια- αλλά φυσικά στείρα.
[Τότε είχε θεωρηθεί μια σημαντική ήττα, η μη ικανότητα αναπαραγωγής.
Σήμερα φυσικά, καθένας γελάει με αυτήν την ανόητη άποψη, όλοι γνωρίζουμε πόσο φτηνή και συμφέρουσα είναι η παραγωγή τέτοιων ατόμων, ώστε κανείς δεν θέτει τέτοιο θέμα πλέον...]

Κι όμως, αυτά τα Α-Ζ.Α αποδείχτηκαν Δούρειοι Ίπποι ασθενειών και παθήσεων, μονάχα ένα στα εκατό κατάφερε να ξεπεράσει τα 18 έτη ζωής. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα του κλάδου: ένας τύφλα από το μεθύσι ερευνητής είχε ρίξει στα περισσότερα δείγματα ωρίμανσης, όπως λέγονταν οι τεχνητές μήτρες, βιολογικό υλικό λιβελούλας με αποτέλεσμα -χωρίς κανείς να γνωρίζει γιατί- να επηρρεαστεί ανεπανόρθωτα ο βιολογικός τους κύκλος.

Εκείνος όμως, ήταν από τους τυχερούς, σε αυτόν δεν έπεσε σταγόνα, μιας και μετά από κάποια ώρα ο μεθυσμένος ερευνητής ήπιε λίγο από το διάλυμμα και αφού έπαθε ένα ισχυρό αλλεργικό σοκ, έπεσε τέζα στον κεντρικό διάδρομο της κεντρικής αίθουσας ωρίμανσης του κτηρίου Υ34Ρ.

Και τώρα όμως αντιμετώπιζε ένα σοβαρότατο πρόβλημα: τώρα στα 22 χρόνια ύπαρξής του, η αλλόκοτη μορφή του άρχισε να αλλάζει κι άλλο και μάλιστα σε καθημερινή βάση. Ρουθουνίζοντας θυμωμένα προσπάθησε να ξαναστείλει φωνητικό μήνυμα στην Δ.Ε.Α-Ζ.Α, την Διεθνή Ένωση Ανθρωπό-Ζωων Ατόμων. Από το μεγαφωνάκι πάνω στην οροφή ακούστηκε μια απότομη μηχανική φωνή:

-"Παρακαλώ, δώστε αριθμό γενιάς και κωδικό πιστότητας."

Γελοίος έλεγχος, σαφώς και γνώριζαν από πού τους καλούσε ποιος, ήταν όμως ένας πρώτος τρόπος για να ανιχνευτούν νοητικές ή ψυχολογικές διαταραχές

-"Α-Ζ.Α 5ης γενιάς, Υ34Ρ τομέας 62,ΙΙ, σειρά Σ."

-"Κωδικός δεκτός. Αναφέρατε το πρόβλημα."

-"Χρειάζομαι επειγόντως τον υπεύθυνο ερευνητή βάσης", όπως ονομαζόταν ο υπεύθυνος της βάρδιας.

-"Βαθμός σοβαρότητας;"

-"Ίσως Α, υπάρχει συνεχής μεταβολή εδώ και περισσότερο από μια εβδομάδα"

-"Μείνετε εκεί και περιμένετε" επέμεινε πάντοτε το ίδιο μηχανικά κι απότομα η ίδια φωνή. "Σε λίγο θα καταφθάσει απόσπασμα επιθεώρησης"

[...]





ΥΓ Σήμερα το πρωί διάβασα ότι εγκρίθηκε στη Βρετανία η έρευνα σε ανθρώπινα-ζωικά έμβρυα. Και ότι δεν θα αναπτύσσονται για περισσότερες από 2 εβδομάδες.
Ακόμη κι έτσι, ένιωσα λίγο σα να βρέθηκα στο νησί του Δρ Μορό...
Δεν ξέρω.
Αυτή η ιστορία γεννήθηκε απλά έτσι σήμερα, μονορούφι.
Δίνω τη σκυτάλη σε όποιο φιλαράκι θέλει να της δώσει ό,τι τέλος θέλει, αν θέλει...

Περιμένω τις δικές σας αντιδράσεις...

Καλή σας νύχτα...


______________________________________________________

α΄εκδοχή από Μάρκο, μέσα στα σχόλια
β΄εκδοχή από Equilibrium στο
μπλογκ του


σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή και τις υπέροχες εκδοχές σας...

25 comments:

guerrero7,62 said...

freak show..dear

3 parties a day said...

"Οι Βρετανοί έσπασαν ένα ταμπού", έλεγε στις ειδήσεις.
Καμιά φορά είναι καλό ν' αφήνουμε τα ταμπού ως έχουν, λέω εγώ...

Stardustia said...

Exactly guerrero, freak show...
:-(
3p-a-d θα γινόμουν τώρα λίγο καυστικοί με τους Βρετανούς... ας είναι, ας πω και εγώ ότι ναι, κάποια ταμπού μάλλον πρέπει να "ταμπουρώνουν" τη ζωή μας μπας και μας προστατέψουν λίγο...

Stardustia said...

ok καυστική εννοούσα αλλά φαίνεται ότι ακόμη είμαι τσαντισμένη...

Αγγελική Στ. said...

ΥΠΕΡΟΧΗ ιστορία.. τρομακτική.. σκέψου τι μπορείς να περιμένεις.. αχ δεν ξέρω πια.. φοβάμαι για το μέλλον μας, των παιδιών μας κυρίως..

Φωτούλα Τζιώντζου said...

Παρόλο το τρομακτικό της προοπτικής τα ΑΖΑ σου έχουν ακόμα συναισθήματα.
Καλό σας βράδυ
Υ.Γ. Το έγραψα, γιατί για λίγο σκέφθηκα να το συνεχίσω, αλλά με μπλόγκαρε το "συναίσθημα". Ξέρω κάποια που θα μπορούσε να το κάνει όμως και θα της το προτείνω :)

Stardustia said...

Ηλιαχτίδα μου, αυτό ακριβώς τριβελίζει το μύαλό μου...

Νερίνα, σκέφτηκα να περισώσω τουλάχιστον αυτό, γενικά πιστεύω ότι το συναίσθημα θα πρέπει να είναι το πιο δύσκολο να εξουδετερωθεί, αφού θα μιλάμε ακόμη για έμβυα όντα...

gay super hero said...

Πραγματική δυστοπία! Μπράβο σου και πάλι, και για το κείμενο και για τα αντανακλαστικά σου!

Ως προς την απόφαση αυτή μπορεί να μας κάνει εντύπωση, αλλά δεν είναι καλό να μπαίνουν περιορισμοί στην πρωτογενή επιστημονική έρευνα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θετικό μπορεί να βγει. Περιορισμοί βεβαίως και πρέπει να υπάρχουν ως προς τα προϊόντα της έρευνας.

Stardustia said...

δεν ξέρω σούπερ ήρωα, αλλά οκ, η έρευνα πρέπει να προχωρά αλλά η όλη φάση με φρικάρει...

επιμένω να πιστεύω ότι κάποια όρια καλό είναι να μην ξεπερνιούνται... γιατί δεν ξέρουμε πού θα μας οδηγήσουν...

mata_ntomata said...

καταρχήν με΄γεια την εμφάνιση φιλενάδα!!! είπαμε σεπτέμβρης, να βάλουμε τα καλά μας για τον αγιασμό! κατα δεύτερον είχα καιρό να μπω στη stardustia και σε βρίσκω πολυγραφότατη! το ανορθόγραφο post σου δε νομίζω πως παίρνει και πολλά σχόλια, είναι αποστομωτικό!
η χίμαιρα σου μου θυμίζει πολύ τον άλντους χάξλεϊ με το θαυμαστό καινούριο κόσμο του, και απλώς παρατηρώ, πως παρόλο που "γνωρίζουμε" ότι κάποια στιγμή θα γίνουν κάπως έτσι τα πράγματα, όλοι ποντάρουμε στο συναίσθημα!πως παρά τον εξευτελισμό και τον εκφυλισμό που μπορεί να υποστούμε ως είδος υπάρχει πάντα ένας άσσος στο μανίκι.

eρωτακι said...

Παρότι το κείμενό σου ήταν συναρπαστικό από άποψη γραφής, δεκάδες ερωτηματικά στροβιλίζουν στο κεφάλι μου... το κυριότερο: μήπως οδεύουμε σε μία νέα εποχή, όπου το ανθρώπινο είδος θα θεωρείται κάτι αφύσικο, και όλα τα άλλα φυσιολογικά; Και καλά εμείς... είχαμε μία άλλη παιδική ηλικία, μία άλλη εφηβεία, μία άλλη ενήλικη ζωή... και χαρές απολαύσαμε, και αναμνήσεις έχουμε, και νιώσαμε, και ζήσαμε, και ρουφήξαμε, στιγμές, πρόσωπα, συναισθήματα. Ζωή. Τα παιδιά μας; Τί;;;
Με γειά και το νέο λουκ, μ'αρέσεις :))
Καλημέρα και καλή εβδομάδα, zoe μου.

Stardustia said...

Άσε Έρωτα, το πού πάμε...
Γνωστός μου υποστήριξε ότι αν είναι έτσι, δεν θα έπρεπε να φοράμε και γυαλιά, να κάνουμε θεραπείες με φάρμακα ή εμβόλια, να βάζουμε εμφυτεύματα ή λάμες, να βελτιώνουμε την εικόνα μας...
όλα χύμα δηλαδή.
Κατά τη γνώμη κάποιων ή αποδεχόμαστε τα πάντα ή τίποτε.

Στη ζωή μου έμαθα ότι είναι ελάχιστα τα πράγματα στα οποία μπορούμε να έχουμε την πολυτέλεια ή που είναι αναγκαίο να είμαστε απόλυτοι...
Και η τεχνολογία ή η ιατρική για μένα μπορούν πολύ εύκολα να χάσουν τις λεπτές ισορροπίες που κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να τις διέπουν...
όντως, εμείς ζήσαμε μια ακόμη ανθρώπινη κατάσταση, θυμάμαι ακόμη τι εντύπωση μου είχε κάνει, μικρό παιδί τότε, η είδηση για το πρώτο παιδί του σωλήνα!!
Αλλά ακόμη το ζητούμενο ήταν να βοηθηθεί μια οικογένεια να αποκτήσει δικό της βιολογικό παιδί.
Τώρα όμως, συζητάμε για τη δημιουργία όντων μιας χρήσης και μάλιστα κατάχρησης...

:-) χαίρομαι που σου άρεσε το νέο μου look αν και το δουλέυω ακόμη...

Stardustia said...

Μάτα μου καλησπέρα,

φαίνεται ότι μεταμορφώθηκα σε Χίμαιρα με μάτια... τυφλόμυγας...

ομολογώ, μόλις τώρα ανακάλυψα και το δικό σου σχόλιο

-στραβομάρα όχι αστεία-

ναι... η ανωρθογραφφύα ήταν μια κραυγή εκτόνωσης, για να συνέλθω, τώρα νιώθω πολύ καλύτερα...


όσο για τη Χίμαιρα, ε ναι... δεν πρέπει βρε παιδί μου να έχουμε και κάποιον άσο στο μανίκι μας;
Το θέμα είναι ότι αν θα έχουμε... οπλές, πώς θα τον τραβήξουμε!!!

Καλησπέρα

Stardustia said...

Όσο για την εμφάνιση και το... "πολυγραφότατη" τα είπαμε και στην αρχή της Ινδίκτου: νέα χρονιά, νέα σχέδια, νέα εμφάνιση...
:-)

markos-the-gnostic said...

πολύ καλό Ζωή. βλέπω μια εξέλιξη προς ένα στυλ που σου ταιριάζει περισσότερο. θάθελα να το συνεχίσω. για να δούμε

markos-the-gnostic said...

α και μου θύμισε τη "δυνατότητα ενός νησιού" του Μισέλ Ουελμπέκ.

helorus said...

Ρε συ, το κοιτώ και το ξανακοιτώ το πλάσμα της φωτό το μεταλλαγμένο και εδώ μου κάθεται. Ύστερα σκέφτομαι αν φτιάξουν ένα ίδιο αντίθετου φύλλου να δεις του θα του φανεί κούκλος/κούκλα!

Keep experiementing guys κάτι καλό θα βγει... ή ίσως και όχι :)

gay super hero said...

Mα που ξέρεις τι φύλου είναι; :-0

Εγω πάλι θέλω ένα τερατάκι του ίδιου φύλου. Μην το ρίξουμε και στην ανωμαλία ;-)

markos-the-gnostic said...

λοιπόν Ζωή, δεν άντεξα να μην το συνεχίσω...
"
O Α-Ζ.Α-5-Υ34Ρ-62-ΙΙ-Σ άρχισε να νοιώθει το επερχόμενο τέλος του. Δεν επρόκειτο να τον προλάβουν. Και τότε, με το φόβο του ανεπανόρθωτου, άρχισε να προσχωρεί όλο και πιο ουσιαστικά στην ανθρώπινη πλευρά του.
Μπορεί να είχε ουρά, καμπούρα και φολίδες αλλά στο βάθος – βάθος υπήρχε μια ψυχή που βίωνε την τραγικότητα της ζωής σ’ ένα τέτοιο κόσμο. Χάρηκε που θα πέθαινε. Το εκλάμβανε σαν μια μεγάλη τιμή γι’ αυτόν, σαν την ύστατη ευκαιρία ανθρωποποίησης.
Καθώς οι αλλαγές ήταν πλέον ραγδαίες, αισθάνθηκε ότι η εξωτερική μορφή είναι κάτι πολύ επιφανειακό και εύθραυστο, κάτι που δεν χαρακτηρίζει την ουσία του. Αλλά αλήθεια ποια ήταν η ουσία του;
Πριν από ένα χρόνο είχε παρακολουθήσει ένα βουδιστικό σεμινάριο περί του εγώ. Η βουδιστική εκδοχή του μικρού άρματος, αρχαιότερη αλλά και πεσιμιστικότερη μιλούσε για την ανυπαρξία του εγώ, την ανυπαρξία του ατόμου, την απώλεια των πάντων μέσα στη δίνη του μηδενός. Κι όμως αυτός βίωνε κάτι, κάτι που κινδύνευε μάλιστα να χαθεί. Από την άλλη αν όντως είναι κάτι, πώς γίνεται αυτό το κάτι να εξαφανιστεί. Πριν κι απ το Βούδα, ο Παρμενίδης είχε πει κάτι προφανές αλλά πολύ οξυδερκές. Ό,τι υπάρχει θα υπάρχει για πάντα, και ό,τι δεν υπάρχει δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ. Άρα ο Βούδας μιλούσε για μια ψευδαίσθηση του εγώ, για κάτι που ποτέ δεν υπήρχε και επομένως δεν κινδύνευε και ποτέ να χαθεί. Ποιος όμως είναι αυτός που σκέφτεται και συνειδητοποιεί ότι δεν υπήρχε ποτέ; Μια ψευδαισθησιακή συνιστώσα, η οποία σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες οδηγεί σε συνισταμένη μηδέν;
O Α-Ζ.Α-5-Υ34Ρ-62-ΙΙ-Σ δεν ένοιωθε καθόλου καλά. Ο πόνος του, ψυχικός και σωματικός ήταν τόσο μεγάλος που πήρε τη μεγάλη απόφαση. Ξέσκισε το τσιπ από μέσα του και μαζί μ αυτό και τη ψυχή του.
Βρέθηκε στην όχθη μιας λίμνης, εντελώς ακύμαντης, που αντανακλούσε με θαυμαστό τρόπο τα βουνά που την περιστοίχιζαν. Καθώς πλησίαζε είδε και τον εαυτό του. Ήταν πια άνθρωπος, ένας κανονικότατος άνθρωπος, σαν αυτούς που έβλεπε στα βιβλία της ιστορίας. Ήταν ανοιχτόχρωμος με κοντά καστανά μαλλιά, μεγάλα απορημένα μάτια και κατακόκκινα ζωντανά χείλη. Και λίγο πιο κει είδε το είδωλο μιας γυναίκας, με μακριές κόκκινες μπούκλες να τον παρατηρεί με μια περιέργεια η οποία άγγιζε τα όρια του θυμού. Γύρισε πίσω του και την είδε. Της μίλησε ανθρώπινα, την αγκάλιασε ανθρώπινα, τη φίλησε ανθρώπινα.
O Α-Ζ.Α-5-Υ34Ρ-62-ΙΙ-Σ δεν υπήρχε πια. Ένα άψυχο κουφάρι που συνέχισε να μεταμορφώνεται ακόμη και μετά το θάνατο του.
«Αυτό το όν τελικά είναι χημική μηχανή», αποφάνθηκε ο επιθεωρητής Α-Ζ.Α-6-Υ34Χ-69-ΙΙΙ-Δ. «Δεν έχει και μεγάλη διαφορά είτε ζει είτε είναι νεκρό. Είναι πάντα ένα τρομακτικό συνονθύλευμα, ένα εμετικό κατασκεύασμα, μια φρίκη…» Το στόμα του επιθεωρητή καθώς μίλαγε άνοιγε σαν μια πελώρια χοάνη, που άλλαζε συνεχώς σχήμα, ανάλογα με τους φθόγγους που εξέπεμπε…
"

Equilibrium said...

Χαίρομαι που απόψε εντόπισα το blog σου. Η ιστορία σου μου θύμισε το "The Island" με τον Ewan McGregor: η επιστήμη/ιατρική σαν άλλος θεός και με στόχο το οικονομικό κέρδος κι όχι το καλό της ανθρωπότητας, εκμεταλλεύεται το ανθρώπινο σώμα, κι εντέλει την αθρώπινη ψυχή/μνήμη/νου όταν αντιλαμβάνεται ότι το πρώτο γερνάει και φθείρεται τραγικά γρήγορα χωρίς να "κουβανεί" μέσα του το 2ο. Εξαιρετικό post, τόσο που υπόσχομαι αύριο να ξεκλεψω λίγο χρόνο στο γραφείο για να σου ανεβάσω τη δικιά μου εκδοχή για το τέλος. Αν και μου φάνηκε μόνον η αρχή αυτό το κείμενό σου από κάτι που μπορεί να εξελιχθεί σε ένα φουτουριστικό/προφητικό μυθιστόρημα. Συνέχισε :)

@markos-the-gnostic

επέτρεψε μου ένα αντι-σχόλιο. Η γραφή σου εξαιρετική, αλλά το τέλος κάπως απότομα διαφορετικό από εκεί που πήγαινε η ιστορία. Όχι φυσικά ότι το τέλος της είναι μονόδρομος κι ένα και μοναδικό. Το στυλ σου φυσικά διαφορετικό, και διακριτό, όπως και της συγγραφέως της αρχικής ανάρτησης. Αυτό είναι και η μαγεία της πρωτότυπης, ομολογώ, πρότασης/προτροπής της να συνεχίσουν οι αλλοι το κειμενό της. Μαγικοί και οι δυο σας. Θα επιχειρήσω κι εγώ αύριο.

Θα το βρείτε προσεχώς στο δικό μου χάος με τα σεντούκια...

Αλεξία Ηλιάδου (synas) said...

Ξέρεις, αν υπήρχε κάποτε Θεός, όταν έφτιαξε τους ανθρώπους την 7η ημέρα, τα άλλα όντα, τα προγενέστερα, θα λέγανε "Πάει, χάλασε ο κόσμος" και τέτοια. Και μπορεί να μην είχαν και άδικο... Πάντως γεννηθήκαμε και γίναμε αυτό που γίναμε.
Αν υπήρχε λοιπόν Θεός, έπαιζε με τις δυνατότητές του... Εμείς να μην παίξουμε λίγο, που είμαστε υποτίθεται κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσή του;
Είναι -θέλω να πω- στη φύση μας να ερευνούμε τις δυνατότητές μας και τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει.

Stardustia said...

Μάρκο, λες ε; μου πάει αυτό το στιλ; η συνέχεια θα δείξει...
πάντως δεν το επεδίωξα, απλώς μου προέκυψε...
ομολογώ ότι δεν το γνωρίζω αυ΄το το βιβλίο... βρήκα όμως μια περίληψή του και δεν βλέπω να μου γλυτώνει...
Η συνέχειά σου μου άρεσε πράγματι πολύ και περισσότερο που ήταν 100% "Μάρκος" αυτό που διάβαζα...
σε ευχαριστώ πολύ!!

Helorus, δεν ξέρω αν τελικά αντιπαθητικό θα πρέπει να μας φαίνεται το δημιούργημα ή ο δημιουργός... Όσο για τη συνέχιση των πειραματισμών, δεν πιστεύω να έχεις καμιά αμφιβολία ότι δεν θε γίνουν...

Equilibrium, καλώς όρισες στην Stardustia. Χαίρομαι που σου άρεσε αυτό το κείμενο που γεννήθηκε σχεδόν "αυτόβουλα" από μέσα μου. Και χαίρομαι ακόμη περισσότερο που θέλεις να συμμετάσχεις...
Όσο για τον Μάρκο, επειδή είναι γνωστός... "ανατροπέας" :-) δεν περίμενα και κάτι άλλο...
Άλλωστε εκεί πιστέυω ότι είναι η μαγεία, ότι ο καθένας με το στιλ και τη γραφή του μπορεί να χαρίσει απροσδόκητη εξέλιξη σε αυτό το απόσπασμα...

Ναι, βρε synas μου, δε λέω αλλά μήπως αυτό δεν είναι το πρόβλημα, ότι την έχουμε "δει" λίγο θεοί;
Δε λέω είμαστε ανήσυχα πνεύματα, αλλά τελικά αυτό είναι η ευλογία και η κατάρα μας...
Μήπως θα μπορούσε κάποιος από αυτούς να σταματήσει για λίγο με αυτά και να φτιάξει λίγα δεντράκια παρακαλώ κατά Πελοπόννησο και Εύβοια μεριά;;;;;

Stardustia said...

(Ωχ, συγγνώμη βρε σούπερ ήρωα αλλά, όντως με μπόλιασαν τελικά με γονίδια τυφλόμυγας [βλέπε σχόλιο στη φιλενάδα Μάτα, εδώ στο ίδιο ποστ] και πέρασα και το δικό σου σχόλιο...)

χε χε, φυσικά πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς...

αλλά αν σας καίει τόσο το θέμα του φύλου ετούτου εδώ, εσένα αλλά και τον helorus πιο πάνω κάντε κλικ στο λινκ της φωτό: θα δείτε το ον από όλες τις απόψεις...
το συγκεκριμένο είναι γένους θηλυκού...

Equilibrium said...

ΛΟΙΠΟΝ ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΕΚΔΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ:
My ending

kisses

Stardustia said...

Έβαλα και λινκ στο ποστ κάτω κάτω προς διευκόλυνση...