Αππό αιχθέσ φωββάμε,
φωββάμε πωλή ώττι θα κσανακκηλοίσσω,
ώττι θα κσανακκηλοίσσω στεις μάβραις σκαίπσης μου,
στυν απεσσειωδωκσία,
στοιν παρρέτισσει
στιν αμμυχανοία
ώττι θα σαι κειττό κε θα μαιτρό πώσσους μείνες οίσε κωντά μου.
κε θα αφουγγράζζωμε τι ζοεί που ακκώμυ ανναβλίζοι κριστάληνυ κε διννατεί αππώ μαίσσα σου κε μάττεα θα πρωσσπαθό να μανταίπσο πώσω ακώμι...
δαιν τωλμώ ούτται να το γράπσω, αλά δαιν ανταίχο κε ώλη τι σειωπί που ω φώβως θαίλη να μου αιππειβάλοι.
Οίννε δίσκωλω κε ώμμος πραίπποι να δαιχθό ώττι αφτώ που σαι στιχυόνοι ίνε αικοί πάντοτται, διννατώ κι απάνθροπω, τιφλλό στυν ωμωρφειά σου, κουφφώ στι φοννί σου, κριμαίνω μαίσσα σου πρωσπαθύ να σαι νηκείσοι...
Κε ώμως σταίκοις πάντωτται γαινέα οσ Αμμαζώνα, αγαίροχι ος βωτσαλωμμάτα Κώρρι κε τω αγνωοίς...
Θα οίμασται πάντοται δύππλα σου καρδούλλα μου κε αν λιγείζο μωννάχα αιδό, μακρειά σου, κε αν φωβάμε θα τω κσορκείσο προττού γιρρείσο...
Κε τω κσορκείζο αιδδό, γράφφωντας σαι γλόσα ανωρθώγρραφυ κε γαιλλεία γοια να μυ μαι καταλλάβοι αφττώ αικοί τω άττυμμω
γοια να τω ξαιγαιλλάσσο, μαίχρυ να πειάσσο πάλλυ τω σκουττάρυ κε τω δώρι κε να του ωρμύσσο κε πάλλυ στω πλάη σου...
21 comments:
Δεν μπορώ να το δεχτώ.
Δεν μπορώ να το πιστέψω.
Δεν είναι δίκαιο!!!
Θέλω να ξέρεις αγαπημένη μου ότι κλαίω μαζί σου, ότι πονάω όσο κι εσύ γιατί είμαι μάνα και έχω και εγώ μία κόρη στην ηλικία της λυδίας μας. Θέλω να ξέρεις πως είμαι κοντά σου και δώσε μου το θάρρος να παλέψω μαζί σου.
Θέλει κουράγιο, δύναμη και χαμόγελο..
Σας θαυμάζω όλους σας . Σας αγαπώ αλήθεια πάρα πολύ...
Να σαι δυνατή. ΕΙΣΑΙ Η ΜΑΜΑ. Δεν μπορείς να λυγίσεις. Δέν έχεις το δικαίωμα.
Συγγνώμη αλλά κλαίω και δεν μπορώ να σου γράψω άλλα.
Σας φιλώ . Είμαι εδώ.
Γωγώ...
Αγώνας πάλι στα μαρμαρένια αλώνια για την Λυδία μας και για όλους σας!
Πολλά χέρια κρατάνε το χέρι σας σφικτά σήμερα για να πάρετε δυνάμεις.
Θα νικήσει,η Λυδία μια μάχη ακόμα είναι,μην παραδίδεστε.
Δίπλα σας για ότι χρειαστείτε.
Γωγώ, το θέμα δυστυχώς δεν είναι αν το δεχόμαστε, εδώ και τρία χρόνια και κάτι έχω δεχτεί ότι η Βενιαμίν της οικογένειας φαίνεται να έχει πιο μετρημένα κεράκια από τους άλλους...
Απλώς, εχτές η απάντηση ήταν και πάλι "επιδείνωση", και όμως είναι όπως στις φωτό, γελάει και χαίρεται λες και όλα αφορούν κάποιον άλλον.
Αυτό και πάλι θα μας σώσει...
Σε ευχαριστώ
Λυδία, σε ευχαριστούμε πολύ. Κρίμα για το Σάββατο, ελπίζω την επόμενη φορά να συντονιστούμε καλύτερα...
Γεια
Δεν ξέρω τι να πω. Το μόνο που μου έρχεται είναι, έτσι απλά, να πω πως θέλω, πολύ, μα πάρα πολύ να τα καταφέρει. Νομίζω πως κι έτσι θα γίνει :)
Γεια και σε σένα Νερίνα, ελπίζω να καταφέρουμε σύντομα να τα πούμε...
Helorus, εκεί καταλήγουμε πάντα, μα πάντα, απλώς μετά από κάθε μαγνητική, για την ακρίβεια φασματοσκοπική μαγνητική τρώμε τέτοιο χαστούκι, ούτε μια φορά αυτές οι ρημάδες δεν έβγαλαν κάτι το έστω πιο ενθαρρυντικό, που είναι σα να τρως γροθιά στο στομάχι. Ξέρεις ότι θα σου περάσει, αλλά πονάει κάθε φορά...
Αγκαλιά. Όση ο κόσμος.
Κι αγάπη φυλαχτό.
Όλα καλά, όλα.
Θα δεις...
Σε ευχαριστώ, καπετάνισσα, και χάρηκα πολύ που σε ξαναείδα στα λημέρια μου...
αυτή η συνείδηση της μικρούλας, πού είναι άραγε, πάντως όχι μόνο μέσα σ αυτό το λαβωμένο κορμάκι. γι αυτό πάντα υπάρχει ελπίδα...
Προσευχή... :'(
Μα ΓΙΑΤΙ;;;;;;;
Πολύ άδικο! ένα μικρό παιδάκι να παιρνάει τόσα. Και φαίνεται τόσο ευτυχισμένη στις φωτογραφίες.. Κουράγιο.. Εμείς θα είμαστε πάντα μαζί σας!
Αχ, είμαι καινούρια και δεν ξέρω τι τρέχει, αν και ψιλοκατάλαβα. Τι δράματα, τι ζόρια τραβάει κάθε σπίτι... Γμτ...
Μάρκο, ένας συγγενής και καλός φίλος μου είπε μια μέρα ότι στη Λυδία έχει επιτευγχθεί αυτό που λέμε μεταφορά δυναμικού και ζωτικής δύναμης, φυσικός ο ίδιος το εξέθεσε τόσο άμεσα και ωραία, το θυμάμαι και χαμογελάω με σιγουριά. Απλώς είναι αρκετά λαβωμένο το πουλάκι μου...
Έρωτα, κάποια στιγμή λέει θα καταλάβουμε, ζω για αυτήν τη στιγμή. Και πιστεύω σε αυτήν.
Aggelika τουλάχιστον έχω να το λέω: αν δεν ξεκαρδιστεί δέκα φορές την ημέρα, ανησυχώ! Είναι πρόσχαρη και ζωντανή, τρυφερή και δυνατή, είναι πεισματάρα, όπως λέει και ο μπαμπάς Ναυτίλος, και ζει ευτυχισμένη και χωρίς συμπτώματα με την οικογένειά της. Όλα καμιά φορά μοιάζουν με κακόγουστο αστείο, αλλά το γεγονός δεν αλλάζει ότι εκεί στο κεφαλάκι της υπάρχει ένας εχθρός που την πολεμάει.
Synas συνήθως αφήνω τον μπαμπά να γράφει για τη Βενιαμίν μας, στο δικό του μπλογκ και εγώ συνήθως "το σκάω" στους δικούς μου κόσμους, για να μπορώ να "επιστρέφω" κάθε πρωί ακμαία... η Λυδία η Τιγρία μας έχει όγκο στο κεφαλάκι και δυστυχώς τελευταία το υπόλειμμα όλο και μεγαλώνει...
Και επειδή τη Δευτέρα έγινε η τελευταία εξέταση και σήμερα είχαμε τα οριστικά αποτελέσματα παρέκκλινα λιγάκι, γιατί με έπιασε το παράπονο...
mai aistylais...
Ξανά λοιπόν στις ορθογραφημένες μέρες, γιατί για μένα στα παιδιά η αρρώστεια είναι η ανορθογραφία..
Όλοι μας
Αυτό είναι και το καλό, ότι είναι το πιο χαρούμενο παιδάκι του κόσμου! Ευτυχώς που δεν επηρεάζεται από την όλη κατάσταση..Δίνει κουράγιο και σε σας με την διάθεσή της..
δεν έχω λόγια - μόνο έναν κόμπο στο λαιμό...
Οι σκέψεις μου μαζί σας.. πιο δυνατές από ποτέ... Θέλει κουράγιο...
Charlie-Alexandra μακάρι να μη χρειαζόταν να τα γράψω...
Νερίνα, συμφωνώ, συμφωνώ, συμφωνώ
Αγγέλικα, αυτό είναι που μας δυναμώνει
Μινιμάρ, την είδες και ξέρεις... είναι πάντοτε έτσι και καλύτερα...
Ηλιαχτίδα, νά ΄σαι καλά...
Σας ευχαριστώ όλους...
Σας ευχαριστώ που είστε τόσο δυνατοί για χάρη του παιδιού σας.
Καλή μου Χάρις, όταν μπαίνεις στο χορό πρέπει να χορέψεις...
[πόσο μάλλον όταν πρόκειται για το ίδιο σου το παιδί]
Post a Comment