Friday, May 30, 2008

σκηνή


Pablo Picasso - Still Life on a Piano - Oil on canvas


Πήγε σαν υπνωτισμένη, σήκωσε το καπάκι και άρχισε να παίζει. Οι χορδές ξεκούρδιστες από καιρό, μες στο μυαλό της τεντώνονταν, ξανάνιωναν και αποκτούσαν την αλλοτινή τους ευφωνία. Οι συγχορδίες σίγουρες και δυνατές ξεδίπλωναν τα κοιμισμένα δάχτυλα• τα μάτια κλειστά αρνιόνταν να κοιτάξουν τα αγαπημένα πλήκτρα, όπως ακριβώς όταν ξανασυναντάμε ένα πρόσωπο αγαπημένο μετά από χρόνια, η ματιά μας δεν χρειάζεται να κυλίσει πάνω στις γνώριμες γραμμές για να το νιώσει, έτσι και τα ακροδάχτυλα έβρισκαν με σιγουριά τον στόχο τους, την κάθε νότα.

Ο επίμονος ήχος του τηλεφώνου την ξύπνησε. Άνοιξε δυσαρεστημένη τα μάτια, το κουδούνισμα ακούστηκε σαν φάλτσο στη διάρκεια μιας παύσης, αλλιώς ούτε που θα το είχε πάρει είδηση ότι χτυπούσε. Σαστισμένη ακόμη από το προηγούμενο θαύμα σήκωσε το ακουστικό. Για κάποια διαφήμιση ή κάποια δημοσκόπηση λέει, κατέβασε απλώς το ακουστικό και βγήκε στο μπαλκόνι.

Ήταν σούρουπο και τα δέντρα στον κήπο διαγράφονταν σαν χορευτές που περίμεναν να αρχίσει η μουσική. Δεν φυσούσε καθόλου και μια περίεργη ηρεμία απλωνόταν παντού. Ακόμη και τα τζιτζίκια τερέτιζαν φοβισμένα. Όμως εκείνη είχε στο μυαλό το κομμάτι, παλιό και ξεχασμένο που είχε ανέλπιστα ταιριάξει στα δάχτυλά της, σαν ένα παλιό φουστάνι, κρυμμένο και χαμένο σε κάποια ντουλάπα από χρόνια, που όμως αγκαλιάζει και πάλι το σώμα σαν να μην το είχε αποχωριστεί ποτέ.

24 comments:

aggelika said...

Αυτό είναι η Έμπνευση!! Βγαίνει από μέσα σου σαν χείμαρρος και δεν την σταματά κανένα τηλεφώνημα για διαφήμιση ή δημοσκόπηση!!

Καλό σου βράδυ..

Stardustia said...

καλό σου βράδυ και σε σένα.

ναι αυτή είναι η έμπνευση μα και η επανασύνδεση: με οτιδήποτε στη ζωή μας

Anonymous said...

ΜΕ ΓΥΡΝΑ ΣΕ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕ ΓΥΡΙΣΕΣ ΠΙΣΩ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ Σ0Υ.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΝΑ

Anonymous said...

ΜΕ ΓΥΡΝΑ ΣΕ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕ ΓΥΡΙΣΕΣ ΠΙΣΩ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ Σ0Υ.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΝΑ

markos-the-gnostic said...

πώς θα θελα να το βρισκα κι εγώ πάντα αυτό το κομμάτι. αρχίζω όμως να φοβάμαι. πολύ.

penny said...

πόσο θα ήθελα να μου συμβεί αυτό αλλά κυριολεκτικά.
έχω να πάιξω πιάνο από το 1999 που πήρα το πτυχίο μου.
φοβάμαι να το ανοίξω τώρα μήπως απογοητευθώ.
την ζήλεψα την ηρωίδα που συνέχισε από εκεί που είχε μείνει.

Stardustia said...

μαμά μαρίνα
περίεργα αυτοαναιρούμενο σχόλιο...
χαίρομαι αν τουλάχιστον έμεινε έστω μια γλυκό πικρη γεύση...

Stardustia said...

ακόμη δεν έχω καταλήξει, Μάρκο μου, αν το βρίσκουμε ή μας βρίσκει...

πεννυ, έτσι φοβόμουν και εγώ...
μπορεί στην αρχή να είσαι μουδιασμένος, αλλά σύντομα είναι σα να ξυπνάει και πάλι το σώμα

Ανέστης Μ. said...

Σαν τη μουσική πριν αρχίζει να παίζει.. Αυτό το αίσθημα μου αφήνει το κείμενο, παραφράζοντας τρόπον τινά και τον τίτλο του τελευταίου -εξαιρετικού- μυθιστορήματος του Κόου. Αν σ'έχω πιάσει έστω και λίγο νομίζω θ'αρέσει και σε σένα, στο συστήνω..
Καλό βράδυ κι έχεις κι ένα λινκ από μένα (επάξια! ):)

markos-the-gnostic said...

έχεις απόλυτο δίκιο. κι εγώ τελικά αυτή την άισθηση έχω. ότι μας βρίσκει. αυτό είναι και καλό και κακό. καλό γιατί όταν έρθει μας ανακουφίζει με μια πρωτόγνωρη γλύκα. και κακό γιατί όταν το χάνουμε δεν ξέρουμε πότε και αν θα ξανάρθει

Madame de la Luna said...

Μου άρεσε η όλη αισθητική του blog, οι παρομοιώσεις σου, οι εικόνες σου... Τι καλά που συναντιόμαστε έστω κι έτσι μερικές φορές κάποιοι άνθρωποι. Καλησπέρα...

zero said...

Αα... πολυ καλο.
Και αυτα τα τζιτζικια που τερετιζαν.
Ειχα παρα πολυ καιρο να δω αυτην την λεξη γραμμενη σε καποιο κειμενο.
Παρα πολυ καλο.
Την καλησπερα μου.

Stardustia said...

ανέστη μ,
πάντοτε είμαι ευπρόσδεκτη σε υποδείξεις σχετικά με βιβλία...
σε ευχαριστώ, θα το τσεκάτω σύντομα

Μάρκο, κάνε όπως η κοπέλα, αφέσου και πήγαινε εσύ στο πιάνω και το δικό σου κομμάτι σίγουρα θα αναδυθεί.
άντε, πήγαινε!
;-)

Stardustia said...

κυρά της Σελήνης, με το ωραίο όνομα,
καλώς ήρθες,
και εγώ χαίρομαι που συνατήθηκαν οι δρόμοι μας
:-)

καλέ μου ζερό, χάρηκα που τα ξαναείπαμε...
μου αρέσει που σε κεντρίζουν οι λεπτομέρειες...
:-)

Anonymous said...

μα είναι αυτές οι ξεχασμένες πλην όμως αγαπημένες μουσικές που ανασύρονται από τα βάθη του νου τις στιγμές που η ψυχή τις χρειάζεται τόσο πολύ

Φωτούλα Τζιώντζου said...

εάν βρεις χρόνο
http://nerinanasia.blogspot.com/2008/06/blog-post.html
Καλό σου βράδυ

Φωτούλα Τζιώντζου said...

γνώριμες αισθήσεις οι εφεδρείες μας νομίζω

Stardustia said...

φωτούλα μου,
κι έλεγα, πάει... εμένα με ξέχασαν... δε θα με καλέσει κανείς...

φυσικά και θα παίξω!

Stardustia said...

οι εφεδρείες μας...

δεν το είχα σκεφτεί έτσι...

μου άρεσε!

φιλιά

SATANASSO said...

Τι όμορφα ου γράφεις! και με ένταση. Αυτή που λείπει. Από πολλούς-ες. Να 'ναι καλά ο Παππούς με μ' έβγαλε σε σένα. (στ'αγαπημένα του γραφτά αφιερωμένα)

Stardustia said...

satanasso, καλώς ήρθες από τα μέρη μου,
σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και ευχαριστώ τον Παππού με τη φιλόξενη γωνιά του...

Anonymous said...

ΜΟΥ ΑΦΗΣΕΣ ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΓΕΥΣΗ
ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ
ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΟ ΑΝΕΣΤΗΣΕΣ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΝΑ

dorian gray said...

apla panemorfo.... tepeinos thaumasths sas pleon:) dorian

Stardustia said...

dorian gray, σε ευχαριστώ και σε καλωσορίζω!