Τα λαμπιόνια

Κάτι γείτονες της είχαν φέρει τα κουτιά: ήταν τρία μεγάλα χαρτόκουτα και της τα είχαν ακουμπήσει μπροστά στην πόρτα, δώρα από συγγενείς στην πρωτεύουσα. Φέτος είχε πολύ δύσκολη χρονιά και για πρώτη φορά είχε δεχθεί να τους στείλει έναν κατάλογο μέ ό,τι χρειαζόταν... περισσότερο.

Έσκυψε αργά και με το μαχαίρι άνοιξε το πρώτο:

ήτανε μάλλον ρούχα.

τους είχε ζητήσει ένα δυο ζευγάρια κάλτσες χοντρές, κανά ζευγάρι παπούτσια, έστω και πασούμια, κανά σκουφί, μία κουβέρτα, ίσως και καμιά κουρελού

της έστειλαν μία χριστουγεννιάτικη κάλτσα με ανάγλυφο Αη Βασίλη, ένα ζευγάρι παντόφλες-ταράνδους, ένα αγιοβασιλιάτικο σκουφί με λαμπάκια που αναβόσβηναν, ένα ριχτάρι εορταστικό και δύο ποδιές για χριστουγεννιάτικα δέντρα...

τα άφησε απλωμένα γύρω γύρω και άνοιξε το δεύτερο, αυτό με τα τρόφιμα.

τους είχε ζητήσει λίγα πράματα, ούτε που θυμόταν πια τι, μάλλον κανά όσπριο, κανά πελτέ, καμιά κονσέρβα... ζάχαρη, α, και λίγο ελληνικό καφεδάκο, έτσι για να ξεχνιέται

της έστειλαν κέτσαπ τσίλλι, τορτελλίνια με μανιτάρια του δάσους, φουα γκρα σε κονσέρβα, πάτους για τούρτα σε οικονομική συσκευασία των τριών, μία σαμπάνια, αρωματισμένο μεταλλικό νερό, και δύο συσκευασίες γαλλικό καφέ.

απελπισμένη άνοιξε και το τρίτο κουτί: δεν είχε ζητήσει τίποτε άλλο, μα ίσως όλα αυτά που επιθυμούσε να ήταν κρυμμένα εδώ, σε αυτό το τόσο μικρότερο από τα άλλα.

στην αρχή δεν καταλάβανε τι έβλεπε, λες και ήταν σε όνειρο της φάνταζε, σαν κάποιος να γελούσε από κάπου μαζί της. Το ροζιασμένο χέρι της άρχισε να βγάζει ένα ένα από μέσα: κάτι χριστουγεννιάτικες μπάλες, έξι όλες κι όλες, ένα δυο κεραμικά αγγελάκια, κεριά και γιρλάντες.
κάτω κάτω ήταν κι ένα μικρό κουτάκι.
μέσα του βρήκε δύο γιρλάντες από φωτάκια, χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια...


κοίταξε γύρω της,
το σπίτι της, αυτό που είχε απομείνει, τη σκεπή που έμπαζε μισοκαμμένη, νερό, τα παράθυρα που έχασκαν, τα υπολείμματα από τα έπιπλά της.

βγήκε με τα λαμπιόνια στον ρημαγμένο κήπο της και έψαξε να βρει το λιγότερο καμμένο δεντρο της για να το στολίσει. Και μετά, κρέμασε από τα μαύρα του κλαδιά και τις μπάλες.

κι έτσι, μισοαπορημένη, μισομπερδεμένη, απέμεινε να το χαζεύει, μέχρι που νύχτωσε.

---

την επομένη τη βρήκαν εκεί κάτω από τα δέντρο, καθισμένη, να το κοιτάζει στολισμένο με έξι χριστουγεννιάτικες μπάλες και δυο σειρές καμμένα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια...








ΥΓ Καλά Χριστούγεννα.

ΥΓ2 Ειλικρινά ήθελα να γράψω κάτι χαρούμενο. Αλλά θυμήθηκα τα "δέντρα ιδιωτικών καλλιεργειών" που θυσιάστηκαν φέτος -και πάλι- και σκέφτηκα ότι αφού δεν βάλαμε ούτε φέτος μυαλό, να πηδήσουμε τη σκιά μας και να νικήσουμε τη ματαιοδοξία μας και την αναίδειά μας, δεν πρόκειται ποτέ να τα καταφέρουμε.