Monday, December 24, 2007

Τα λαμπιόνια



Κάτι γείτονες της είχαν φέρει τα κουτιά: ήταν τρία μεγάλα χαρτόκουτα και της τα είχαν ακουμπήσει μπροστά στην πόρτα, δώρα από συγγενείς στην πρωτεύουσα. Φέτος είχε πολύ δύσκολη χρονιά και για πρώτη φορά είχε δεχθεί να τους στείλει έναν κατάλογο μέ ό,τι χρειαζόταν... περισσότερο.

Έσκυψε αργά και με το μαχαίρι άνοιξε το πρώτο:

ήτανε μάλλον ρούχα.

τους είχε ζητήσει ένα δυο ζευγάρια κάλτσες χοντρές, κανά ζευγάρι παπούτσια, έστω και πασούμια, κανά σκουφί, μία κουβέρτα, ίσως και καμιά κουρελού

της έστειλαν μία χριστουγεννιάτικη κάλτσα με ανάγλυφο Αη Βασίλη, ένα ζευγάρι παντόφλες-ταράνδους, ένα αγιοβασιλιάτικο σκουφί με λαμπάκια που αναβόσβηναν, ένα ριχτάρι εορταστικό και δύο ποδιές για χριστουγεννιάτικα δέντρα...

τα άφησε απλωμένα γύρω γύρω και άνοιξε το δεύτερο, αυτό με τα τρόφιμα.

τους είχε ζητήσει λίγα πράματα, ούτε που θυμόταν πια τι, μάλλον κανά όσπριο, κανά πελτέ, καμιά κονσέρβα... ζάχαρη, α, και λίγο ελληνικό καφεδάκο, έτσι για να ξεχνιέται

της έστειλαν κέτσαπ τσίλλι, τορτελλίνια με μανιτάρια του δάσους, φουα γκρα σε κονσέρβα, πάτους για τούρτα σε οικονομική συσκευασία των τριών, μία σαμπάνια, αρωματισμένο μεταλλικό νερό, και δύο συσκευασίες γαλλικό καφέ.

απελπισμένη άνοιξε και το τρίτο κουτί: δεν είχε ζητήσει τίποτε άλλο, μα ίσως όλα αυτά που επιθυμούσε να ήταν κρυμμένα εδώ, σε αυτό το τόσο μικρότερο από τα άλλα.

στην αρχή δεν καταλάβανε τι έβλεπε, λες και ήταν σε όνειρο της φάνταζε, σαν κάποιος να γελούσε από κάπου μαζί της. Το ροζιασμένο χέρι της άρχισε να βγάζει ένα ένα από μέσα: κάτι χριστουγεννιάτικες μπάλες, έξι όλες κι όλες, ένα δυο κεραμικά αγγελάκια, κεριά και γιρλάντες.
κάτω κάτω ήταν κι ένα μικρό κουτάκι.
μέσα του βρήκε δύο γιρλάντες από φωτάκια, χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια...


κοίταξε γύρω της,
το σπίτι της, αυτό που είχε απομείνει, τη σκεπή που έμπαζε μισοκαμμένη, νερό, τα παράθυρα που έχασκαν, τα υπολείμματα από τα έπιπλά της.

βγήκε με τα λαμπιόνια στον ρημαγμένο κήπο της και έψαξε να βρει το λιγότερο καμμένο δεντρο της για να το στολίσει. Και μετά, κρέμασε από τα μαύρα του κλαδιά και τις μπάλες.

κι έτσι, μισοαπορημένη, μισομπερδεμένη, απέμεινε να το χαζεύει, μέχρι που νύχτωσε.

---

την επομένη τη βρήκαν εκεί κάτω από τα δέντρο, καθισμένη, να το κοιτάζει στολισμένο με έξι χριστουγεννιάτικες μπάλες και δυο σειρές καμμένα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια...








ΥΓ Καλά Χριστούγεννα.

ΥΓ2 Ειλικρινά ήθελα να γράψω κάτι χαρούμενο. Αλλά θυμήθηκα τα "δέντρα ιδιωτικών καλλιεργειών" που θυσιάστηκαν φέτος -και πάλι- και σκέφτηκα ότι αφού δεν βάλαμε ούτε φέτος μυαλό, να πηδήσουμε τη σκιά μας και να νικήσουμε τη ματαιοδοξία μας και την αναίδειά μας, δεν πρόκειται ποτέ να τα καταφέρουμε.

17 comments:

ΩΣΗΕ said...

Καλά Χριστούγεννα. Ωραίο το ποστ. Η χαρά είναι καλή και χρειάζεται αλλά όχι και να ζούμε στην τρελλή χαρα...

zero said...

Ελα ρε.
Καταπληκτικο ποστ.
Να γραφεις πιο συχνα.
Καλα Χριστουγεννα και Καλη Πρωτοχρονια.

Equilibrium said...

Ίσως είναι το ποστ (πέραν ξέρεις ποιων) για το οποίο δακρύζω. Μου θύμισε πολλά, ανάμεσα στα οποία ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους ανθρώπους που δεν τα θέλουν όλα αυτά τα περιττά, αλλά τα ουσιαστικά. Λίγη συντροφιά. Ένα καλό λόγο. Και μαζί με τους ηλικιωμένους είναι τόσοι άλλοι που γίνονται ευτυχισμένοι μόνο με τα βασικά,επειδή αυτά στερούνται. Κι εμείς που τα έχουμε τα θεωρούμε δεδομένα και δεν τα εκτιμάμε. Αστερόσκονή μου, να'στε καλά όλοι σας, και το δενδράκι θα συνεχίζει να ανθίζει στην αυλή σας...

Equilibrium said...

Αααα επίσης μου θυμίζει τους "χαρο"καμμένους στις καλοκαιρινές φωτιές της Πελοποννήσου που ακόμη (χριστουγεννιάτικα) μαζεύουν τα κομμάτια τους...

helorus said...

Εμένα μου άρεσε το ποστ κι ας μην ήταν χαρούμενο. Ή μάλλον μου άρεσε επειδή δεν ήταν χαρούμενο.

Oι γιορτές, δεν είναι πάντα αυτό που θέλουμε να δείχνουν...

Παρόλα αυτά, σου στέλνω ευχές για ό,τι καλύτερο επιθυμείς. Φιλιά

roadartist said...

Καλες γιορτες..Καλα Χριστουγεννα. Με αγάπη που θα μεινει μεσα σου ολο το χρονο..οχι μονο αυτες τις μερες.. :)

island said...

Καλά Χριστύγεννα αγαπητή.Το ποστ ήταν όλα τα λεφτά.Χωρίς περιττά λαμπιόνια χωρίς περιττά καλολοίδια.Με συγκίνησες.Ίσως το καλύτερο δώρο γι αυτούς που κατέκαψαν τη χώρα να είναι ένα καρβουνιασμένο γκι.Να το κρεμάσουν πάνω από την πόρτα τους για να περιμένουν κάποιον να τους φιλήσει.Όχι κάποια κοπέλα ή κάποιον άντρα.Αλλά τον χάρο τον ίδιο.Που τώρα τα καθίκια κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου με τις κατακτήσεις τους.

Δεν εύχομαι να περάσεις καλά αλλά να γίνει μία μεγάλη κίνηση αναδάσωσης(και εννοώ τεράστια)για να απαλύνει τον πόνο των λίγων είναι η αλήθεια που έχουμε απομείνει που να θέλουμε ζωή στα δάση.Τότε εγώ ίσως να αισθανθώ ότι υπάρχει ελπίς.Και ότι υπάρχει άπλετη δωρεάν...και όχι σε τιμή ευκαιρίας.

Να γράφεις τέτοια συνέχεια.Γράφεις καταπληκτικά.

island

Stardustia said...

Ωσηέ, ποτέ δεν τα πήγα καλά με την τρελλή χαρά...
αλλά όντως η χαρά είναι σημαντικό να υπάρχει στη ζωή μας.

Ζερό σε ευχαριστώ πολύ, ελπίζω να μπορέσω να πλησιάζω περισσότερο το λάπτοπ μου, όχι μονάχα για να γράφω αλλά και για να ξαναρχίσω να επισκέφτομαι τα μπλογκοφιλαρκάια

Equilibrium το να είσαι ηλικιωμένος και μόνος πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από σκληρό.
Το να έχεις χάσει τη ζωή σου όλη από την πλεονεξία του ανθρώπου προς τη φύση είναι κάτι το ακόμη χειρότερο.
Σκέψου τώρα να ανήκεις ΚΑΙ στις δύο ομάδες...

helorus, οι γιορτές σπανίως δείχνουν αυτό που θα θέλαμε να είναι, ξέρεις, αφού αρεσκόμστε να σκεφτόμαστε ότι έχουμε οικουμενοποιηθεί με τη λαμπερή όψη κάποιων άλλων κοινωνιών, γιατί να αγνοούμε και όλες τις άλλες άσχημες όψεις...

roadartist, η πραγματική αγάπη είναι ένα γλυκό κατακάθι, που παραμένει.

island, ξέρεις, δεν νομίζω ότι θα μπορέσω ποτέ να ξεχάσω ό,τι αντίκρυσα φέτος το καλοκαίρι...
αλλά πρέπει πραγματικά όλοι να αποφασίσουν να επουλωθούν αυτές οι πληγές... Σε μέρη όπως ο Καϊάφας δε χωρά, λένε οι ειδικοί, πλέον αναδάσωση, ήταν κάτι μοναδικό, που δύσκολα επαναλαμβάνεται. Αν κανείς δεν αγόαζε κτήμα στις καμμένες περιοχές, αν τις αφήναμε για λίγο ήσυχες χωρίς εκμετάλλευση ίσως η φύση να ήξερε καλύτερα τι να κάνει... αλλά φυσικά, όπως και με τα "καλλιεργημένα" έλατα, τώρα πια πολλοί θα καρπωθούν τα έτοιμα φρεσκοκαμμένα στρέμματα...


σε όλους σας έυχομαι ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!

mata_ntomata said...

εκείνος ο τίτλος "τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται" κολλάει παντού και σχεδόν πάντα τελικά...
καλές γιορτές σε όλη τη φαμίλια φιλενάδα!

Stardustia said...

αχ βρε φιλενάδα... καίγονται πράγμτι όμορφα; δεν ξέρω...

αλλά καίγονται... και αυτό είναι πρόβλημα!

φιλιά και ευχές από όλους μας!

lust-time said...

τις ευχές και από μένα...και παραπάνω ευαισθησίες από όλους μας

Stardustia said...

νά ΄σαι καλά, lust-time,
μας έλειψες!

Μιλ1 said...

Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή Αγάπης. Και εσύ της χάρισες το δώρο που της ταιριάζει. Ενα post που ξεχειλίζει από αγάπη...
Επίσης συμφωνώ με τον/την island Γράφεις απλά και όμορφα! Θα σε επισκέπτομαι συχνά!

Καλές Γιορτές!

anamella said...

Καλημέρα
κάνω βόλτες και σε πέτυχα
μ΄αρέσει πολύ το μπλόκ σου και ωραίο κείμενο για τους ηλικιωμένους
μια και εχω αδυναμία σ΄αυτους και στους αγγέλους
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΩΣΗΕ said...

ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Stardustia said...

milena, καλώς ήρθες!
Χαίρομαι που σου άρεσε το μπλογκ μου, θα τα λέμε λοιπόν...

anamella, πράγματι, οι βόλτες στα μπλογκς κρύβουν εκπλήξεις, αφού φαίνεται να ήμουν μια ευχάριστη...
:-)

ΩΣΗΕ καλή χρονιά και ευτυχισμένη...

Anonymous said...

σου χω πει ότι τα πεσιμιστικά σου είναι πιο δυνατά γιατί αυτή είναι η αλήθεια γύρω μας