Max Richter - On the nature of daylight
-------------------------------------------------
Στεκόταν και πάλι εκεί, στην άκρη της σκέψης,
σε εκείνη την ακρογυαλιά που ξεκινά η θύμηση
κατά άλλους, η λήθη...
Εικόνες, εικόνες, εικόνες μιας ζωής προσεχώς, ίσως όχι της δικής της, ίσως μια ζωής που ποτέ δεν γεννήθηκε, ίσως μιας που ήδη έχει μαραθεί, ίσως μιας που μονάχα η αύρα της στέκεται εκεί, στην άκρη της σκέψης...
σε εκείνη την ακρoγυαλιά που ξεκινά η θύμηση
κατά άλλους, η λήθη
8 comments:
εμενα θα ηταν σιγουρα μιας ζωης που δεν εζησα,μα φανταστηκα,και πιστεψα οτι θα ζησω...γλυκοπικρη γευση..ονειρα γλυκα καλη μου αστεροσκονη
zoe όσα λες περί ζωής είναι πολύ βαθιά και νομίζω και αληθινά...
αυτές οι εικόνες φιλενάδα συσσωρευονται και μας σώζουν μερικές φορές! άλλες πάλι....
Με μετέφερες στην ακρογιαλιά με λίγες λέξεις και δεν έχει τόση σημασία αν αρχίζει η λήθη ή η θύμηση όσο ότι νιώθεις την αύρα του καλοκαιριού που σαρώνει ό,τι μαραμένο.. Και τότε γεννιέται και η ζωή και η εικόνα της.. Τραγουδάκι όμορφο έβαλες. Την καλησπέρα μου.
Ξέρεις πόσες ακρογυαλιές κρατούν θύμησες μέσα στο βάθη τους, και πως μεταφράζουμε την εχεμύθιά τους σε λήθη; Η θαλασσα θα κρατά για πάντα καλά κρυμμένα τα μυστικά σου, τις επιθυμίες σου, τις ζωές που ονειρεύεσαι.... Τα όνειρα μην ξεχνάς πως δεν κοστίζουν τίποτα και σου προσφέρουν πολλά....
εκεί λοιπόν, στην άκρη της σκέψης, για πάντα....
wre Μ. Anesti, gia synais8hmata milaei.
pos mou tin dineis!!!
Η κόψη της σκέψης.
Να θυμηθεί;
H να ξεχάσει;
Πρέπει να θυμηθεί για να ξεχάσει.
Nα θυμηθεί τον τρόπο να ξεχάσει. Κι όταν δεν το έζησε για να έχει να το θυμηθεί, κι ύστερα να το ξεχάσει;
Κάποιες εικόνες είναι τόσο έντονες μέσα, κι ας μη τις ζήσαμε ποτέ. Τις έφτιαξε η θύμηση και το όνειρο, με υλικά παλιά και νέα, τόσο αληθινές. Κάτι ακόμη να θυμηθείς..κάτι ακόμη να ξεχάσεις.
Post a Comment