Θόλωσα...

Τελικά,
δεν εξηγείται διαφορετικά, είμαι σίγουρη,
ο εχθρός πρέπει να με διαβάζει.
Πρέπει να διάβασε και το τελευταίο μου ποστ,
κι ας μη μου αφήνει ποτέ σχόλια,
-εμ πώς, πώς να συνδεθεί και να υπογράψει, ως "εχθρός";, δε λέει-

και έτσι μου την έφερε με την ίδια μου την τακτική:

εκεί που νόμιζα ότι από κατατροπωμένη είχα βγεί... κατατροπώτρια
να που μου την έφερε φτου κι από την αρχή:
εκεί που αμέριμνη χαμογελούσα, μου την έπεσε κυκλωτικά, με στολές στα χρώματα της ίριδας και με θόλωσε τελείως:

οκ, θα γίνω σαφέστερη:

εκεί που έλεγα ότι τελικά πάει το παλιο-κρυολόγημα που μου είχε αλλάξει τα φώτα και δεν είχα πια κουράγιο,
όχι να μπλογκάρω, αλλά ούτε και α μένω ξύπνια παραπάνω από τις εννέα και μισή[!!!!]
με άρπαξε μια περίεργη θολωτική και μυδριασμένη κατάσταση που μου έχει θολώσει το ένα μου μάτι και γυρνώ συνεχώς με γυαλιά ηλίου, ως άλλη περσόνα που θέλει να περάσει απαρατήρητη...

θα ξεθολώσω λένε, σιγά σιγά, μάλλον, αλλά αυτή η φωτοφοβία μου κάνει το γράψιμο στο λάπτοπ πολύ δύσκολο...

Κρίμα,

και έχω ξαναβρεί τη φόρμα μου

και οι ιστορίες μου έρχονται ζευγαρωτές...

αλλά πού θα μου πάει...

τώρα που χαμογελά ξέγνοιαστος ότι μου την έφερε... θα του ξαναεπιτεθώ!!!!!