Saturday, November 17, 2007

kleine Fabel - σύντομος μύθος


Ricky Winter, Kafka und die Maus


"Αch", sagte die Maus, "die Welt wird enger mit jedem Tag. Zuerst war sie so breit, daß ich Angst hatte, ich lief weiter und war glücklich daß ich endlich rechts und links in der Ferne Mauern sah, aber diese langen Mauern eilen so schnell auf einander zu daß ich schon im letzten Zimmer bin und dort im Winkel steht die Falle, in die ich laufe." "Du mußt nur die Laufrichtung ändern," sagte die Katze und fraß sie.
Franz Kafka

"Αχ", είπε το ποντίκι, "ο κόσμος γίνεται κάθε ημέρα και στενότερος. Πρώτα ήταν τόσο πλατύς που φοβόμουνα, συνέχισα να τρέχω και ήμουν ευτυχισμένο που έβλεπα επιτέλους δεξιά και αριστερά στο βάθος τείχη, αλλά αυτά τα μακρυά τείχη συγκλίνουν τόσο γρήγορα μεταξύ τους που τώρα είμαι ήδη στο τελευταίο δωμάτιο και εκεί στη γωνία βρίσκεται η παγίδα, στην οποία κατευθύνομαι." "Απλώς πρέπει να αλλάξεις την κατεύθυνσή σου", είπε η γάτα και το έφαγε.
Franz Kafka. [στα ελληνικά από Stardustia]

16 comments:

helorus said...

Χμμμ...Η ελευθερία φοβίζει. Aναζητούμε βεβαιότητες. Αυτές μας ανακουφίζουν προσωρινά και ταυτόχρονα γίνονται η παγίδα μας. Όταν το πάρουμε είδηση ειναι πολύ αργά.

Σαν να χρειάζεται να ακούμε τη γάτα πριν φτάσουμε κάτω από τα δόντια της...

Και πάλι καλώς ήρθες Stardustia :)

Stardustia said...

Ακριβώς...
ή πώς το να θέλουμε και ελευθερία και βεβαιότητα απλώς εγγυάται πως θα καταλήξουμε στη γάτα...

ποτέ δεν πίστεψα στη βεβαιότητα της ελευθερίας...
είναι σαν το ένα να αναιρεί το άλλο...

και πάλι καλώς σας βρήκα

ΥΓ βλέπεις, ένα κρυολόγημα και ξαφνικά λες και είχα χάσει την έμπενευσή μου...

markos-the-gnostic said...

η στενότητα δημιουργεί ένα περίεργο αίσθημα πνιγηρότητας αλλά και ασφάλειας όταν υπάρχει αγάπη και η ευρύτητα δηλ η ελευθερία είναι μια οβίδα εν μέσω πάχνης

Anonymous said...

είναι και ο χρόνος που μετατρέπει τους ανοιχτούς ορίζοντες σε μονόδρομους και αδιέξοδα...........

Stardustia said...

Όταν υπάρχει αγάπη, Μάρκο μου, τότε μάλλον επιβάλλεται η... στενότητα, η εγγύτητα, μια τέτοια "παγίδα" εννοείται ότι είναι ευπρόσδεκτη...

μου άρεσε αυτό... "η οβίδα εν μέσω πάχνης..."

Stardustia said...

Ηλιογράφε, είναι αλήθεια ότι ο χρόνος έχει όντως αυτήν τη δύναμη καμιά φορά,
ειδικά στον Κάφκα, στου οποίου τον κόσμο οι ήρωες σχεδόν πάντοτε είναι καταδικασμένοι, ο χρόνος δεν είναι ποτέ σύμμαχος...

Φωτούλα Τζιώντζου said...

Τόσο απλή και η λύση και η κατάληξη λοιπόν;
Καλώς ήρθες
(μου άρεσαν οι "στέγες" σου)

the navigator said...

Διδακτικό...

και όχι...

ακριβώς όπως και η ζωή...

τελικά δεν μαθαίνεις από τα λάθη σου...

ούτε ξεπερνάς τις εμμονές σου...

αλλά πρέπει να προσπαθείς...

markos-the-gnostic said...

αλήθεια από ποιο βιβλίο είναι;

Stardustia said...

Ναι, νερίνα μου, τόσο απλά τελικά... ίσως γι αυτό μπορεί να φαντάζει τρομακτικό...

έτσι είναι Navigator, παρόλο που πρέπει να είμαστε και λίγο δίκαιοι: όταν το ποντίκι θέλησε να ανακόψει την ορμή προς την εμφανή παγίδα έπεσε σε χειρότερη...

Μάρκο, αυτόν "τον σύντομο μύθο" τον βρήκα σε ένα τόμο που περιέχει διάφορα διηγήματα του Κάφκα, επειδή το χαρτάκι στο οποίο ήταν γραμμένη δεν είχε σαφείς ενδείξεις το χρονολογούν γύρω στο 1920, τον δε τίτλο τον έδωσε εκ των υστέρων ο φίλος του που έσωσε τελικά το αρχείο του.

lust-time said...

παράξενο πράγμα η ελευθερία, βλέπεις παντού εχθρούς και κάποιους φίλους στους στενούς δρόμους

butterfly said...

Το κείμενο ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να ταιριάξει με κάποιες σκέψεις μου...Σε ευχαριστώ!

Stardustia said...

Lust time,φυσικά και είναι παράξενο πράγμα η ελευθερία: αρκεί να δεις πώς εμείς οι ελεύθερης βούλησης άνθρωποι καταντάμε τη ζωή και τον κόσμο μας...

Butterfly χάρηκα που υπήρξε συντονισμός! την καλημέρα μου1

mata_ntomata said...

είναι πάλι λοιπόν το πότε θα κάνεις την αλλαγή; ή μήπως το ότι μας παρασέρνουν οι ελευθεριότητες;
πάντως ψηφίζω γάτα...χεχε

fish eye said...

καημενο ποντικακι..

Stardustia said...

Χεχε πράγματι, ίσως τελικά το να ψηφίσει κανείς γάτα να δίνει μια άλλη τροπή στη ζωή του. Αν φυσικά θεωρήσουμε ότι το ξαφνικό "χραπ" της γάτας είναι λιγότερο επώδυνο από το αντίστοιχο της φάκας...

Φεγγαραγκαλιές μου, είναι τελικά πράγματι τόσο καϋμένο; Ακόμη δεν καταλήξει...