Η Ζωή είναι η Stardustia. Αλλά η Stardustia δεν θέλει να είναι πάντοτε η Ζωή…
Η Ζωή είναι μαμά της Λυδίας. Αλλά είναι και μαμά της Λένιας και του Γιώργου. Είναι και γυναίκα –με όλους τους τρόπους, με όλες τις σημασίες- του καλού της.
Η Ζωή είναι και φίλη των φίλων της. Είναι συνεργάτης και συνάδερφος. Είναι και γειτόνισσα και συγγενής…
Η Ζωή είναι και κοινωνική αλλά και μονόχνωτη. Ξέρει να πονά και να αντέχει, μα πρέπει και να γελά και να ξεχνάει –έστω και για λίγο- πρέπει και να μπορεί να αφήνεται σε παιχνίδια - είναι ακόμη νέα και πρέπει να μπορεί να το νιώθει πού και πού.
Αλλά η Ζωή είναι πολύ δεμένη από τόσα πράγματα, αλυσίδες που σιγά σιγά επιβλήθηκαν με διάφορους τρόπους.
Έτσι η Ζωή μεταμορφώθηκε μια μέρα σε Stardustia. Και ξαφνικά δεν ήταν παρά ένα όνομα, Zoe από Stardustia. Κάποιοι την έλεγαν Stardustia, είχε διατηρήσει το αρχικό της όνομα, δεν την πείραζε, της άρεσε, όμως, να τη φωνάζουν και με το όνομα μιας ουτοπίας.
Αλλά δυστυχώς έκανε, έκανα ένα λάθος.
Ξέφυγε, ξέφυγα από την ανώνυμη βαρυτική έλξη του εύθραυστου κόσμου που είχα φτιάξει, και άφησα αυτό που προσπαθούσα να μετριάσω να βγει λίγο λίγο.
Το Μάη έκανα ένα σύντομο ποστ, μια νύξη. Τον Ιούνη ένα άλλο, πιο εκτενές. Το Σεπτέμβρη πλέον με την ΑΝΩΡΘΩΓΡΑΦΦΥΑ έκανα πλέον το μοναδικό αναλυτικό και με φωτό ποστ.
Και έπαψα να είμαι η Stardustia. Έπαψα να είμαι η Zoe. Βρέθηκα ξαφνικά να μην είμαι σχεδόν ούτε και η Ζωή Έχασα όλους τους άλλους τίτλους. Τα δικά μου στολίδια.
Τώρα πια ό,τι κι αν γράφω [για τους άλλους] είμαι απλώς η μαμά της Λυδίας.
******************************
Οκ και τώρα;
Τώρα συμβολικά, «σκοτώνω» τη Zoe, όπως καίμε τον Ιούδα, όπως σπάμε ένα ρόδι, όπως χύνουμε λίγο κρασί για σπονδή… Τώρα πια θα λέγομαι μονάχα Stardustia ελπίζοντας να ξαναβρεθώ στον άυλο κόσμο που με στήριξε αυτούς τους μήνες, να γράψω τις δικές μου ιστορίες, που τις είχε γεννήσει κάποτε και που συνεχίζει να γεννά ο ταραχώδης κόσμος μου, ιστορίες όμως, που συνήθως, ακριβώς επειδή για μένα είναι ο τρόπος εκφραστώ, όπως ο ηθοποιός στη σκηνή, δεν είναι απαραίτητα καθρέφτης της ζωής μου.
Συγγνώμη για τη σύγχυση, εγώ το blog το χρησιμοποίησα περισσότερο όπως ένα μπλοκ σημειώσεων παρά σαν ημερολόγιο…
Νέα μας ξέρετε πού και πώς μπορείτε να μαθαίνετε.
Εδώ δεχτείτε με απλώς όπως κάποιον που ερμηνεύει τους ρόλους του επάνω στο σανίδι.
Άλλοτε θα σας χαμογελώ σαν την κοπέλα της ανεμώνης, άλλοτε θα πετώ σαν πεταλούδα, θα τρέμω την λαιμητόμο ή θα χορεύω με τις νηρηίδες… θα αλλάζω κοστούμια και θα διαμορφώνω σκηνικά.
Καλέ μου Helorus, σε ευχαριστώ διπλά!! -αυτή η χθεσινή κουβέντα βοήθησε όντως πολύ-
Lust-time!!!!! Μόλις διάβασα το κείμενό σου!!!! Μόλις είδα ότι μου είχες αφήσει σχόλιο έτρεξα κατευθείαν στη γειτονιά σου!!!! Πάντως έχεις δίκιο: ε ί μ α σ τ ε περίεργα πλάσματα και εγώ ίσως μια ιδέα παραπάνω...
το clip αυτο ειναι αποσπασμα απο το"baraka",ενα δυωρο φιλμ με εικονες απο τον ron fricke και μουσικη απο dead can dance.Νομιζω το καλυτερο που χω δει.αν θελεις και δε μπορεις να το βρεις,μου λες διευθυνση αλληλογραφιας (giorgoscom@msn.com)και μπορω να σου το στειλω.εχω ανεβασει δυο κομματια στη σελιδα που χω φιαξει αλλα σου προτεινω να το δεις ολοκληρο γιατι ετσι χανεται η συνεχεια
Το αποφάσισες Αστερόσκονή μου? Πεταλούδα? Ανεμώνη?
Μαζί σου θα είμαστε. Στο νέο σου ταξίδι. Πέταξε με τα φτερά σου τα μαγικά για να μας φέρει λίγο από τη μαγεία εδώ χάμω... Γέλα και ξέχασε, γράψε για να ξεχνιόμαστε και μεις! Οι αλυσίδες κοπήκαν, η ουτοπία είναι δυο φτερουγίσματα παραπέρα, στολίσου από την αρχή με της αστερόσκονης τα πέπλα και χόρεψε τρελά στον άνεμο...
Θα 'μαστε μαζί σου Stardustia Γιατί τα αστέρια οδηγούν και η σκόνη τους μεθά αρωματικά κάθε αναγνώστη
Για μένα εδώ ήσουν πάντα η Stardustia. Δεν άγγιξα κείμενό σου ποτέ, γιατί το ομολογώ, αυτά τα κείμενα είχαν σαν προστασία ένα κύκλο ιδιότυπης οικειότητας που επέτρεπαν σι λίγους μονάχα να τα αγγίζουν. Όπως στα παιδικά παιχνίδια, όταν πήγαινες στη μέση του παιχνιδιού και ρωτούσες "να παίξω και εγώ;" και σου απαντούσαν "όχι τώρα έχουμε ξεκινήσει, την άλλη φορά". Παρόλα αυτα παρέμενες συνήθως εκεί περιμένοντας να έρθει η σειρά σου. Έτσι στην αρχή όταν ξεκίνησα να διαβάζω το ποστ, ψιλοτρόμαξα, σκέφθηκα "ουπς τελειώσε το παιχνίδι και δεν έχει άλλη παρτίδα". Χαίρομαι που το παιχνίδι συνεχίζεται, μάλλον που αποφάσισες να το συνεχίσεις έτσι όπως το ξεκίνησες :)))) Καλό σου βράδυ (από 'δω και πέρα)
"Stardustia in cosmos of ideaw=s and feelings" M'αρέσει το starustia είναι ταξιδιάρικο και όταν το προφέρεις σαν να σε εκτονώνει ειδικά όταν φτάνεις στο ..dustia!!
φιλενάδα φιλενάδα ό,τι και να διαλέξεις είσαι η stardustia. για μας που σε γνωρίσαμε έτσι κουβαλάς όλες σου τις εικόνες από το μαγικό σύμπαν του βυθού και του αφρού όπως και αν διαλέξεις να υπογράφεις! τώρα θέλουμε ανεμώνη!!!;)
Sokolata, με το γλυκό όνομα, καλησπέρα! όχι δεν το έχω δει, αλλά αν είναι σαν αυτό το εκπληκτικό απόσπασμα... το θέλω!! Και με μουσική των dcd νομίζω ότι όντως πρέπει να αξίζει...
θα περάσω από τα μέρη σου, και θα σου στείλω σύντομα μήνυμα!!!
Γωγώ μου, ξέρω πολύ καλά πόσο καλά το εννοείτε όλοι σας! Σας φιλώ και θα τα πούμε... αλλά πράγματι άπό εδώ θα ξαναρχίσω να αιωρούμαι στο μακρινό μου σύμπαν...
Καλέ μου Equilibrium, όχι συγγνώμες, είπαμε, από μένα ξεκίνησε... Μα αφού βλέπω τι φιλαράκια έχω εδώ στην απώτερη μπλογκόσφαιρα, παίρνω φόρα και ξεκινάω!!!!
Νερίνα, με ξάφνιασε αυτό με τον "κύκλο της ιδιότυπης οικειότητα" περισσότερο εκφραστικά, το ομολογώ, και μου άρεσε πολύ, αλήθεια...
αλλά εδώ σαν καλόβολο παιδί σας απλώνω τα παιχνίδια του μυαλού μου και σας προσκαλώ να τα πάρετε στα χέρια σας, να τα αγγίξετε και να τα παίξετε όσο θέλετε! Καλησπέρα κι από μένα...
Ναι, θαλασσινή, έχεις δίκιο, εκεί στο -dustia λες και παίρνει η νέα φόρα η λέξη... με αλμύρα ή αστρική σκόνη, ετοιμάζομαι να ξαναπετάξω...
Έλα βρε φιλενάδα, μα τέτοια τηλεπάθεια;;; Το ξέρω, καιρό έχω τον λύκο και το σελάχι να ζουζουνίζουν θυμωμένοι μες το αυτί μου... αλλά ένιωθα λίγο εγκλωβισμένη και ένιωθα ότι πια δεν μου... "άρμοζαν" τέτοιες ιστορίες...
τώρα που ξηγήθηκα, άρχισα και πάλι να ακούω θροίσματα και να βλέπω πλοκάμια μέδουσας να ξεπροβάλλουν... αν όλα πάνε καλά το επόμενο θα είναι ανεμώνη, και θα στο αφιερώσω!
Xm καλέ μου guerrero και γιατί να μην είμαι η πρώτη πριν από εσένα;;;; Πάντως για δες... μέσα στην πολεμική ψυχή σου κλείνεις έναν... σκοτεινό ποιητή...:-)
Καλημερα και απο εμενα, Σε ανακαλυψα επειδη με επισκεφθηκες.Σε ευχαριστω.Τα στολιδια μας δεν χανονται.Απλως τα αλλαζομε.Οσο μεγαλωνομε ψαχνομε για πιο απερριτα.Απελευθερονομαστε,απο ολα αυτα που μας βαραινουν,επιλεγομε και πλεον ζουμε πιο ωριμα.Μπορει και να κανω λαθος. Καλη σου μερα.
Καλώς το πράσινο λικέρ! Έχεις δίκιο για τα στολίδια, μεγαλώνοντας αποκτούμε άλλα: εμπειρίες και βιώματα, ρυτίδες και άσπρες τρίχες, αποδεικτικό ότι κάποιος έχει ζήσει και υπάρξει σε αυτόν τον κόσμο, με τις χαρές και τις λύπες του.
Καλή μου καπετάνισσα, πράγματι ένα ρούχο, χίλιοι τρόποι, μια ζωή και χίλιοι τρόποι να τη ζήσουμε... νά 'σαι καλά να κρατάς πάντοτε με χέρια αποφασισμένα το τιμόνι!
Πεταλούδα, σου αφιερώνω το επόμενο απόσπασμα της "πεταλούδας" που θα ανεβάσω σε λίγες μέρες!
25 comments:
Η Ζωή είναι η Stardustia.
Αλλά η Stardustia δεν θέλει να είναι πάντοτε η Ζωή…
Η Ζωή είναι μαμά της Λυδίας.
Αλλά είναι και μαμά της Λένιας και του Γιώργου.
Είναι και γυναίκα –με όλους τους τρόπους, με όλες τις σημασίες- του καλού της.
Η Ζωή είναι και φίλη των φίλων της.
Είναι συνεργάτης και συνάδερφος.
Είναι και γειτόνισσα και συγγενής…
Η Ζωή είναι και κοινωνική αλλά και μονόχνωτη.
Ξέρει να πονά και να αντέχει,
μα πρέπει και να γελά και να ξεχνάει –έστω και για λίγο-
πρέπει και να μπορεί να αφήνεται σε παιχνίδια -
είναι ακόμη νέα και πρέπει να μπορεί να το νιώθει πού και πού.
Αλλά η Ζωή είναι πολύ δεμένη από τόσα πράγματα, αλυσίδες που σιγά σιγά επιβλήθηκαν με διάφορους τρόπους.
Έτσι η Ζωή μεταμορφώθηκε μια μέρα σε Stardustia.
Και ξαφνικά δεν ήταν παρά ένα όνομα, Zoe από Stardustia.
Κάποιοι την έλεγαν Stardustia, είχε διατηρήσει το αρχικό της όνομα, δεν την πείραζε,
της άρεσε, όμως, να τη φωνάζουν και με το όνομα μιας ουτοπίας.
Αλλά δυστυχώς έκανε, έκανα ένα λάθος.
Ξέφυγε, ξέφυγα από την ανώνυμη βαρυτική έλξη του εύθραυστου κόσμου που είχα φτιάξει, και άφησα αυτό που προσπαθούσα να μετριάσω να βγει λίγο λίγο.
Το Μάη έκανα ένα σύντομο ποστ, μια νύξη.
Τον Ιούνη ένα άλλο, πιο εκτενές.
Το Σεπτέμβρη πλέον με την ΑΝΩΡΘΩΓΡΑΦΦΥΑ έκανα πλέον το μοναδικό αναλυτικό και με φωτό ποστ.
Και έπαψα να είμαι η Stardustia.
Έπαψα να είμαι η Zoe.
Βρέθηκα ξαφνικά να μην είμαι σχεδόν ούτε και η Ζωή
Έχασα όλους τους άλλους τίτλους.
Τα δικά μου στολίδια.
Τώρα πια ό,τι κι αν γράφω
[για τους άλλους] είμαι απλώς η μαμά της Λυδίας.
******************************
Οκ και τώρα;
Τώρα συμβολικά, «σκοτώνω» τη Zoe, όπως καίμε τον Ιούδα, όπως σπάμε ένα ρόδι,
όπως χύνουμε λίγο κρασί για σπονδή…
Τώρα πια θα λέγομαι μονάχα Stardustia ελπίζοντας να ξαναβρεθώ στον άυλο κόσμο που με στήριξε αυτούς τους μήνες, να γράψω τις δικές μου ιστορίες, που τις είχε γεννήσει κάποτε και που συνεχίζει να γεννά ο ταραχώδης κόσμος μου, ιστορίες όμως, που συνήθως,
ακριβώς επειδή για μένα είναι ο τρόπος εκφραστώ, όπως ο ηθοποιός στη σκηνή,
δεν είναι απαραίτητα καθρέφτης της ζωής μου.
Συγγνώμη για τη σύγχυση, εγώ το blog το χρησιμοποίησα περισσότερο όπως ένα μπλοκ σημειώσεων παρά σαν ημερολόγιο…
Νέα μας ξέρετε πού και πώς μπορείτε να μαθαίνετε.
Εδώ δεχτείτε με απλώς όπως κάποιον που ερμηνεύει τους ρόλους του επάνω στο σανίδι.
Άλλοτε θα σας χαμογελώ σαν την κοπέλα της ανεμώνης, άλλοτε θα πετώ σαν πεταλούδα, θα τρέμω την λαιμητόμο ή θα χορεύω με τις νηρηίδες… θα αλλάζω κοστούμια και θα διαμορφώνω σκηνικά.
Σας ευχαριστώ.
[Υπόκλιση, πέφτει η αυλαία]
Να ΄ξερες πόσο χάρηκα με το ποστ σου αυτό, πολύχρωμο, πολυτάλαντο, πολυδιάστατο πλάσμα...!
Φιλιά
Κάθε μικρός θάνατος γεννάει και μια Ζωή...Θα περιμένω για τις ιστορίες σου.Τελικά είμαστε περίεργα πλάσματα!
Καλέ μου Helorus, σε ευχαριστώ διπλά!!
-αυτή η χθεσινή κουβέντα βοήθησε όντως πολύ-
Lust-time!!!!! Μόλις διάβασα το κείμενό σου!!!! Μόλις είδα ότι μου είχες αφήσει σχόλιο έτρεξα κατευθείαν στη γειτονιά σου!!!!
Πάντως έχεις δίκιο: ε ί μ α σ τ ε
περίεργα πλάσματα και εγώ ίσως μια ιδέα παραπάνω...
το clip αυτο ειναι αποσπασμα απο το"baraka",ενα δυωρο φιλμ με εικονες απο τον ron fricke και μουσικη απο dead can dance.Νομιζω το καλυτερο που χω δει.αν θελεις και δε μπορεις να το βρεις,μου λες διευθυνση αλληλογραφιας (giorgoscom@msn.com)και μπορω να σου το στειλω.εχω ανεβασει δυο κομματια στη σελιδα που χω φιαξει αλλα σου προτεινω να το δεις ολοκληρο γιατι ετσι χανεται η συνεχεια
αμα δεν το χεις δει φυσικα
Zωή έχεις δίκιο
σε πνίξαμε...
μάλλον...΄
έχεις απόλυτο δίκιο
φιλιά πολλά.
ΓΩΓΩ
Το αποφάσισες Αστερόσκονή μου? Πεταλούδα? Ανεμώνη?
Μαζί σου θα είμαστε. Στο νέο σου ταξίδι. Πέταξε με τα φτερά σου τα μαγικά για να μας φέρει λίγο από τη μαγεία εδώ χάμω... Γέλα και ξέχασε, γράψε για να ξεχνιόμαστε και μεις! Οι αλυσίδες κοπήκαν, η ουτοπία είναι δυο φτερουγίσματα παραπέρα, στολίσου από την αρχή με της αστερόσκονης τα πέπλα και χόρεψε τρελά στον άνεμο...
Θα 'μαστε μαζί σου Stardustia
Γιατί τα αστέρια οδηγούν και η σκόνη τους μεθά αρωματικά κάθε αναγνώστη
Συγνώμη και πάλι..
Για μένα εδώ ήσουν πάντα η Stardustia. Δεν άγγιξα κείμενό σου ποτέ, γιατί το ομολογώ, αυτά τα κείμενα είχαν σαν προστασία ένα κύκλο ιδιότυπης οικειότητας που επέτρεπαν σι λίγους μονάχα να τα αγγίζουν. Όπως στα παιδικά παιχνίδια, όταν πήγαινες στη μέση του παιχνιδιού και ρωτούσες "να παίξω και εγώ;" και σου απαντούσαν "όχι τώρα έχουμε ξεκινήσει, την άλλη φορά".
Παρόλα αυτα παρέμενες συνήθως εκεί περιμένοντας να έρθει η σειρά σου.
Έτσι στην αρχή όταν ξεκίνησα να διαβάζω το ποστ, ψιλοτρόμαξα, σκέφθηκα "ουπς τελειώσε το παιχνίδι και δεν έχει άλλη παρτίδα".
Χαίρομαι που το παιχνίδι συνεχίζεται, μάλλον που αποφάσισες να το συνεχίσεις έτσι όπως το ξεκίνησες :))))
Καλό σου βράδυ (από 'δω και πέρα)
"Stardustia in cosmos of ideaw=s and feelings"
M'αρέσει το starustia είναι ταξιδιάρικο και όταν το προφέρεις σαν να σε εκτονώνει ειδικά όταν φτάνεις στο ..dustia!!
Σου στέλνω ένα φιλάκι μ'ενα κύμα!!
φιλενάδα φιλενάδα ό,τι και να διαλέξεις είσαι η stardustia. για μας που σε γνωρίσαμε έτσι κουβαλάς όλες σου τις εικόνες από το μαγικό σύμπαν του βυθού και του αφρού όπως και αν διαλέξεις να υπογράφεις!
τώρα θέλουμε ανεμώνη!!!;)
Δεν ξερω ποια εισαι αλλα ξερω πως εισαι ο δευτερος ανθρωπος μετα απο εμενα που λατρευει dead can dance!!
Sokolata, με το γλυκό όνομα, καλησπέρα!
όχι δεν το έχω δει, αλλά αν είναι σαν αυτό το εκπληκτικό απόσπασμα... το θέλω!!
Και με μουσική των dcd νομίζω ότι όντως πρέπει να αξίζει...
θα περάσω από τα μέρη σου, και θα σου στείλω σύντομα μήνυμα!!!
Γωγώ μου, ξέρω πολύ καλά πόσο καλά το εννοείτε όλοι σας! Σας φιλώ και θα τα πούμε...
αλλά πράγματι άπό εδώ θα ξαναρχίσω να αιωρούμαι στο μακρινό μου σύμπαν...
Καλέ μου Equilibrium, όχι συγγνώμες, είπαμε, από μένα ξεκίνησε...
Μα αφού βλέπω τι φιλαράκια έχω εδώ στην απώτερη μπλογκόσφαιρα, παίρνω φόρα και ξεκινάω!!!!
Νερίνα, με ξάφνιασε αυτό με τον "κύκλο της ιδιότυπης οικειότητα" περισσότερο εκφραστικά, το ομολογώ, και μου άρεσε πολύ, αλήθεια...
αλλά εδώ σαν καλόβολο παιδί σας απλώνω τα παιχνίδια του μυαλού μου και σας προσκαλώ να τα πάρετε στα χέρια σας, να τα αγγίξετε και να τα παίξετε όσο θέλετε!
Καλησπέρα κι από μένα...
Ναι, θαλασσινή, έχεις δίκιο, εκεί στο -dustia λες και παίρνει η νέα φόρα η λέξη...
με αλμύρα ή αστρική σκόνη, ετοιμάζομαι να ξαναπετάξω...
Έλα βρε φιλενάδα, μα τέτοια τηλεπάθεια;;;
Το ξέρω, καιρό έχω τον λύκο και το σελάχι να ζουζουνίζουν θυμωμένοι μες το αυτί μου... αλλά ένιωθα λίγο εγκλωβισμένη και ένιωθα ότι πια δεν μου... "άρμοζαν" τέτοιες ιστορίες...
τώρα που ξηγήθηκα, άρχισα και πάλι να ακούω θροίσματα και να βλέπω πλοκάμια μέδουσας να ξεπροβάλλουν... αν όλα πάνε καλά το επόμενο θα είναι ανεμώνη, και θα στο αφιερώσω!
Xm καλέ μου guerrero και γιατί να μην είμαι η πρώτη πριν από εσένα;;;;
Πάντως για δες... μέσα στην πολεμική ψυχή σου κλείνεις έναν... σκοτεινό ποιητή...:-)
βρηκα το baraka και ειναι εδω- http://thepiratebay.org/tor/3739801/Baraka_(1992) .ειναι 700 mb σε μορφη avi
σοκολάτα σε ευχαριστώ πολύ.
Θα σε κέρναγα μια με αμύγδαλα και φουντούκι, αλλά μετά τα βιντεάκια που είδα στο μπλογκ σου, είπα να τις περιορίσω...
Καλημερα και απο εμενα,
Σε ανακαλυψα επειδη με επισκεφθηκες.Σε ευχαριστω.Τα στολιδια μας δεν χανονται.Απλως τα αλλαζομε.Οσο μεγαλωνομε ψαχνομε για πιο απερριτα.Απελευθερονομαστε,απο ολα αυτα που μας βαραινουν,επιλεγομε και πλεον ζουμε πιο ωριμα.Μπορει και να κανω λαθος.
Καλη σου μερα.
Να είσαι, ό,τι σε καλεί η ψυχή σου.
'Ενα το ρούχο, με χίλιους τρόπους το φοράς!
Μα είσαι πάντα, μια καρδιά από φως!
Αγαπητή Zoe,
εδώ και καιρό ήθελα να σου γράψω, αλλά ας είναι καλά οι μετακομίσεις!
Φυσικά και είσαι πολύ περισσότερα πράγματα από μαμά της Λυδίας...και σίγουρα είσαι - νομίζω- αξιαγάπητος άνθρωπος.
Καλή συνέχεια και περιμένω να διαβάσω και άλλα υπέροχα κείμενα,
πεταλούδα
fainetai pws brhka to allo mou miso!! http://skrat-stardust.blogspot.com
wraio blog stardustia....
stardustia, ωραίο blog. Την ταινία πρέπει να τη δείς είναι υπέροχη
πολύ δυνατή κίνηση - ναι πρέπει κατά διαστήματα να σκοτώνουμε τον εαυτό μας για να αναδύεται κάτι καινούργιο...
Καλώς το πράσινο λικέρ!
Έχεις δίκιο για τα στολίδια, μεγαλώνοντας αποκτούμε άλλα: εμπειρίες και βιώματα, ρυτίδες και άσπρες τρίχες, αποδεικτικό ότι κάποιος έχει ζήσει και υπάρξει σε αυτόν τον κόσμο, με τις χαρές και τις λύπες του.
Καλή μου καπετάνισσα, πράγματι ένα ρούχο, χίλιοι τρόποι, μια ζωή και χίλιοι τρόποι να τη ζήσουμε... νά 'σαι καλά να κρατάς πάντοτε με χέρια αποφασισμένα το τιμόνι!
Πεταλούδα, σου αφιερώνω το επόμενο απόσπασμα της "πεταλούδας" που θα ανεβάσω σε λίγες μέρες!
Σκρατ καλώς όρισες... πράγματι πλάκα έχει, ο stardust και η stardustia -ακούγεται λίγο σαν το... Victor - Victoria;!;!!
Ηλιογράφε μου, σε ευχαριστώ. Πράγματι πείστηκα πλέον ότι πρέπει να τη δώ... Όμως και εσένα το μπλογκ σου δεν πάει πίσω...
Μάρκο μου, όλοι κρύβουμε φαίνεται λίγο φοίνικα μέσα μας... Την καλημέρα μου!
Post a Comment