Οι σκέψεις μιας πεταλούδας 3

προς προηγούμενες σκέψεις


ΣΚΕΨΗ ΤΕΤΑΡΤΗ


Προσπαθώ εδώ και ώρα να βολέψω τα φτερά μου. Αρχικά νόμιζα πως και αυτό το λουλούδι που είχα διαλέξει παραήταν μικρό. Τώρα όμως που το κοιτάω, έτσι που προσπαθεί να τεντώσει τα πεταλάκια του, βλέπω πως σύντομα θα γίνει ένα μεγάλο, δυνατό και υπέροχο λουλούδι. Ευτυχώς, σκέφτομαι, θα γίνει σίγουρα πολύ πιο ωραίο από εμένα, οπότε και δεν θα έχει λόγο για να με ζηλεύει.

Πραγματικά η χρυσόμυγα δεν θα πρέπει να ήξερε τι έλεγε. Καθώς ο αέρας μας λικνίζει απαλά, τα όμορφα διπλωμένα φτερά μου μοιάζουν σαν να στεφανώνουν το άγουρο ακόμα λουλούδι, μου. Αυτό το ξέρει και καμαρώνει. Μπορεί όμως, εάν γίνει πάρα πολύ ωραίο, να μη με θέλει πια…

Ποιος ξέρει, μπορεί μέχρι τότε να έχει τελειώσει και το δικό μου καλοκαίρι.



ΣΚΕΨΗ ΠΕΜΠΤΗ


Προχθές εκεί που καθόμουνα μού 'ρθε μια πασχαλίτσα. Εγώ εκείνη τη στιγμή ήμουν πολύ απασχολημένη με το να ρουφώ το νέκταρ με την προβοσκίδα μου κι έτσι δεν την αντιλήφθηκα αμέσως. Ναι, ήταν μια μικρή, γυαλιστερή σαν κι αυτές που σου άρεσε να κρατάς στη φούχτα σου και να της λες τα μυστικά σου.
Τις ζήλευα αυτές τις πασχαλίτσες, γιατί εκείνες γνώριζαν αυτό που εγώ έπρεπε να μαντεύω.

Τότε ακόμη δεν ήθελα να γίνω πεταλούδα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι έπρεπε να είχα γίνει πασχαλίτσα. Μια μικρή, γυαλιστερή πασχαλίτσα που θα έβρισκες μια μέρα σε ένα λουλούδι και, αφού θα την ακουμπούσες μαλακά στη χούφτα σου, θα της έλεγες όλα σου τα μυστικά. Και εγώ θα ήμουν συνέχεια εκεί, κολλημένη στη φούχτα σου και θα ρουφούσα ένα ένα τα λόγια σου και θα τα έκανα βούλες στο κόκκινο κορμί μου.

Να, όμως, που είχα γίνει πεταλούδα και συ τις πεταλούδες τις ήθελες πάντοτε ελεύθερες. Σου άρεσε να τις κοιτάς και να τις αγαπάς, χωρίς σε εκείνες να τους το έχεις πει ποτέ. Μονάχα το γλυκό χαμόγελό σου τους το ψιθύριζε τρυφερά, μυστικά: μην τυχόν και το άκουγες. Γιατί αμέσως θα γινόσουν σκυθρωπός και θα έφευγες μπερδεμένος…
(κάτι μου λέει, γιατί τώρα πια το μικρό κεφάλι μου δεν θυμάται και τόσο καλά, πως το ίδιο έκανες και με μένα)

Δεν ξέρω γιατί αλλά ετούτη εδώ δεν τη ζήλευα. Και ας είχε κάτσει στη χούφτα σου και ας είχε ακούσει τα λόγια σου να τη χαϊδεύουν… Σίγουρα… το 'βλεπα στις πολλές της βούλες. Είναι όμως στ’ αλήθεια κρίμα που ποτέ δεν θα μάθω τι είχες ευχηθεί. Βλέπεις, οι πασχαλίτσες δε μιλάνε και οι πεταλούδες δεν μπορούνε να ρωτήσουν…

προς επόμενες σκέψεις