Τι να είμαι τάχα;
Μήπως ένα κομμάτι σύμπαντος, ένα αστραποβόλο κομμάτι του Γαλαξία, ένα νεφέλωμα, λίκνο μεγάλων έναστρων ελπίδων; [Άραγε θα τις πραγματοποιήσω ή είμαι μια απλή έκλαμψη, γραφτό να σβήσει όπως γεννήθηκε;]
Τι να είμαι τάχα;
Μήπως είμαι ένα κομμάτι γης ιδωμένο από ψηλά ημέρα που φυσούσε ο άνεμος Σιμούν κάτω στη Σαχάρα και σε μένα έφτασε μονάχα η αμμώδης ανάμνηση της ανάσας του, μιας ανάσας καυτής και θολής, σαν αυτήν που σκονίζει όλη την πόλη με το βάρος της;
Τι να είμαι τάχα;
Μήπως είμαι ένα κύμα της θάλασσας πνιγμένο μέσα σε μια πετρελαιοκηλίδα, με τον ήλιο να με καταδέχεται ακόμη και να παιχνιδίζει απαλά με το μολυσμένο μου σώμα; Ακόμη...
Τι να είμαι τάχα;
Μήπως ένα κομμάτι μάρμαρο που ένας σεισμός με ξεγέννησε από τα σπλάχνα της μάνας μου, ένα κομμάτι μάρμαρο με σκούρα νερά, όχι λευκό και αψεγάδιαστο, που ποτέ δεν θα καταφέρει να βγει από το κουκούλι του ως άγαλμα, αφού κανένας γλύπτης δεν θα χαϊδέψει με τα εμπνευσμένα χέρια του τον όγκο μου…
Αλήθεια, τι να είμαι τάχα;
11 comments:
Είσαι αυτό που νομίζεις. Μα και πάλι δεν είσαι.
Γιατί το πνεύμα ανήμπορο να συλλάβει συνέχειες,
αυτόσυντρίβεται σε ανακόλουθες έννοιες.
Είσαι, θαρρώ, τα ονόματα που σε καλούν.
Κι ας είναι τούτο από μόνο του θλιβερό.
Αξία παίρνουμε από τους άλλους. Τους λίγους, όχι απ’ απ’ όλους.
Τον άντρα ή τη γυναίκα, τα παιδιά και δυο-τρεις φίλους.
Δεν γίνετ’ αλλιώς.
Μόνοι μας δεν υπάρχουμε ή κι αν υπάρχουμε δεν έχει νόημα.
Είσαι κομμάτι σύμπαν, γη, θάλασσα, πέτρα, εγώ.
Stardustia, πάντα Ζωή θα σε καλώ.
Καλώς ήρθατε, ναι.. με όλη μου την καρδιά...να ξερες πόσο χάρηκα που σε βρήκα...ήθελα εδω και αρκετό καιρό να σου πω δυο λόγια...αλλά ξαφνικά τα λόγια μου φαίνονται τόσο φτωχά...να ξέρεις όμως οτι η αστρόσκονή σου -και το γλυκό του-μας έχουν ξετρελάνει ..να΄σαι(στε) πάντα καλά .. α και κάτι άλλο...die nacht ... du bist nicht allein ... είναι πολλές οι σκέψεις που σας συντροφεύουν...
NEFES HAYIA
i allios.. PSYXI ZOSA
Filia apo Amsterdam
Δεν είσαι και πολύ αισιόδοξο πλάσμα, ό,τι και να είσαι. :)
Dust in the wind, all we are is dust in the wind.
cropper, το σχόλιό σου συμπληρώνει θαυμάσια το ταπεινό μου ποστ...
nat, ευχαριστώ πολύ... και εγώ χαίρομαι που πέρασες από τα μέρη μου.
Ωσηέ, να είσαι καλά εκεί ψηλά... -ή χαμηλά... όταν σκέφτομαι ότι η θάλασσα είναι ψηλότερα από σένα...-
jason, το συγκεκριμένο ποστ ήταν απλώς παιχνίδι συνειρμών κοιτώντας την παραπάνω φωτογραφία. Από την άλλη ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχω καταλήξει αν είμαι μια αισιόδοξα απαισιόδοξη ή μια απαισιόδοξα αισιόδοξη...
Ερχόμουν για να σε καλέσω σε ένα μπλογκοπαίχνιδο, αλλά όταν είδα αυτό το κείμενο κατάλαβα ότι δεν εχει νόημα. Γιατί μου φαίνεται ότι όποιο ποίημα και να ανέβαζες αυτό εδώ θα ήταν το πιο αληθινό από όλα.
Η εικόνα αυτή με είχε μαγέψει και μένα από πολύ μικρό, όταν διάβαζα αστρονομία (το χόμπυ μού 'μεινε)
Ό,τι κι αν είσαι, είσαι αυτόφωτη για το μέσα σου, ετερόφωτη για το έξω σου. Δεν είμαστε μόνοι, αλλά και πιο μεγάλη μοναξιά από το μαζί τλκ υπάρχει;
Σε φιλώ... σε παρακολουθώ όσο προλαβαίνω, με τόσα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό καλή μου...
το πράσινο δωμάτιο
http://www.mymajestyroom.blogspot.com/
Είσαι το πλάσμα που αναρωτιέται. Είσαι του σύμπαντος το τμήμα και το όλον. Είσαι η ροή της ύπαρξης μες στις υπάρξεις. Είσαι η ίδια η ζωή.
Ας μη ρωτούσες ;)
Τι εκπληκτική φωτό! Δέος!
Καλό σου βράδυ :)
Μόνο για σεισμούς δεν θέλω να ακούω. 'Ο,τι άλλο θες, δεν έχω πρόβλημα :-)
numb, όπως είδες... μήνυμα ελήφθη!
equilibrium, το γνωρίζω, μην ανησυχείς... ναι... η αστρονομία κρύβει μια ξεχωριστή μαγεία, όσο για αυτήν τη συγκεκριμένη εικόνα, για μένα δούλεψε ως ψυχολογικό τεστ...
oh, my majesty room καλώς ήρθες... σύντομα θα περάσω για... ακρόαση από τα μέρη σου...
helorus, φυσικά και ρωτάω... με τέτοια φωτό είναι δυνατόν να μη ρωτάω;;;
gay super hero, καλώς τον και πάλι... οκ, άσε τους σεισμούς και πάμε για άλλους γαλαξίες...
Post a Comment